Wieler Toer Club De Hellen

• Pagina 1: Een bruusk einde deel 1 door Piet Kuijten
• Pagina 2: Een bruusk einde deel 2 door Piet Kuijten 
• Pagina 3: Grensverleggende deel 1 door John van Kollenburg 
• Pagina 4: Grensverleggende deel 2 door John van Kollenburg 
• Pagina 5: Mijn "Berg-debuut"door Piet Drijvers 
• Pagina 6: Blij weerzien met de bergen door Hans de Brouwer 
• Pagina 7: Soms zit het mee, ... en soms... door Theo van Daal 

Grensverleggend

Maar omdat ik die dag ervoor die van mij al had gereden besloot ik de korte versie te rijden met nog enkele slimmeriken en mindere klimmers (daar hoor ik ook bij).
Een heerlijk dag gefietst en weer te mooie landschappen gezien. Je gaat je daar echt zeer nietig van voelen.

Toch hebben we die dag 5 bergen op gefietst en heerlijk gereden.

De gegevens van mijn Polar:

Donderdag 5 juni : Dag 5
De rampen dag. We waren maar met 7 man die wilde gaan fietsen en dus met zijn allen naar boven, de Passo Pordoi op.

Boven aangekomen begon het heel erg hard te gieten. We besloten dat het toch maar beter zou zijn om naar beneden te gaan. Terug naar het hotel.

Daar aangekomen hadden we het zo koud dat we niet wisten hoe vlug we onder de warme douche moesten gaan staan. Het is lang geleden dat ik het zo koud heb gehad op de fiets. Ik heb een "natuurlijke" jas altijd aan maar die was zelfs niet voldoende. Jammer van de dag maar we hebben die dag toch nog wel veel plezier gehad.

Voor één bikkel heb ik zeer veel respect gekregen. Dat is Ad Toepoel. Hij is naar beneden gegaan en daarna toch nog even verder gefietst. De Passo Compolongo op en weer terug.

De gegevens van mijn Polar:

Vrijdag 6 juni : Dag 6
De laatste dag was aangebroken. Helaas waren er al een paar naar huis gegaan omdat ze gehoord hadden dat het vrijdag weer hetzelfde weer zou worden als donderdag.

Gelukkig was dat niet het geval. Het was mooi weer en hebben de hele route kunnen rijden. Piet van Tongeren had zich aangeboden als fotograaf en later bleek ook als taxi. Na de beklimming van de Passo Pordoi konden we gaan afdalen. Ik had begrepen dat we naar het dorp Canazei moesten. Maar we moesten, halverwege de afdaling, rechts af, naar de Passo Sella. Voor ik het wist stond ik helemaal beneden in Canazei. Verder kwam er niemand. Ik dacht in het begin, dat ik wel erg snel afgedaald was. Ze konden me  gewoon niet bijhouden. Maar na 5 minuten was er nog niemand. Daarom toch maar even Piet gebeld en hij heeft me toen opgepikt. Ik werd bij Piet Drijvers afgezet bijna op 2/3 van de beklimming van de Passo Gardena. Na wat lgrappen en grollen tegen mij, konden we weer af gaan dalen. Ik dacht dit gebeurd me geen tweede keer. Daarom ben ik maar achter Raymond gebleven in de afdaling.

Toen nog één beklimming en we waren klaar met de fietsweek. Ik had nog geopperd om nog een keer de Passo Compolongo op te rijden maar er ging niemand mee. Het was mooi geweest en iedereen was heel gebleven deze week. Dus moesten we het daar maar bij laten. Een heel wijs besluit op deze laatste dag.      

De gegevens van mijn Polar: