Wieler Toer Club De Hellen

• Pagina 1: Monsterrit van Diekirch naar Valkenswaard door Maaike Soenens
• Pagina 2: Diekirch naar Valkenswaard en nog jarig ook door Sjef Verhoeven 
• Pagina 3: Diekirch naar Valkenswaard, met óf zonder? door Maarten Scholtze 

Diekirch naar Valkenswaard 2007, en nog jarig ook

De leden van WTC de Hellen gingen voor het vierde opeenvolgende jaar op weg naar Luxemburg. Hendrick Dejonckheere had een strak draaiboek gemaakt, iedereen diende uiterlijk om 12.30 uur aanwezig te zijn bij de Deel.

De koffie stond klaar en er waren enkele supporters aanwezig om hun geliefden uit te zwaaien. Alle renners waren ingedeeld per auto, het stond van te voren vast bij welke auto je je moest melden. Wat een mooie Mercedes bussen stonden er klaar voor onze fietsen. Een groot compliment en een dank je wel voor John van Kollenburg die dit toch allemaal maar regelt voor ons. Na het zorgvuldig inladen van de fietsen waren we gereed voor vertrek. Volgens de traditie allemaal even bij elkaar voor de gebruikelijke groepsfoto. Uitgezwaaid door onze supporters vertrokken we met de verschillende auto’s richting Luxemburg.

Heel slim van Hendrick dat hij er zelf hoogstpersoonlijk voor zorgde dat er een zeer ervaren rij-instructeur als Cees Leyten bij hem in zijn Toyota plaats nam. Gratis rijles wie wil dat niet en Cees heeft genoten, op de plaats van bestemming aangekomen wist hij me te vertellen dat hij nooit gedacht had, dat een Toyota zo snel kon dalen. Ja, Cees, er zitten verborgen talenten onder de coureurs van de Hellen.

Ondergetekende mocht in de auto plaatsnemen van Theo van Dijk die op het laatste moment was ingeschakeld om zijn clubgenoten naar Luxemburg te brengen en een dag later de snelle groep zou assisteren met de bevoorrading.( heel erg bedankt Theo) Mijn mede-passagiers waren Wout van de Broek, Peter Hamilton en als navigator werd aangesteld Toon Verdaasdonk. Toon begon met het voorlezen van het draaiboek en tot onze grote schrik was er vergeten geld en kaartmateriaal aan Theo mee te geven. Maar dont’ worry: we zouden het wel vinden. De eerste stop was voorbij Liege waar we de andere keren ook gepauzeerd hadden. Een rustplaats welke door sommige leden werd benut voor het tot zich nemen van een behoorlijke hoeveelheid voedsel; al aan het stapelen voor de rit ???. Maar onze grote inspirator en regelaar Hendrick was nergens te bekennen. Per telefoon deelde hij ons mede dat hij een andere route had gepakt om wat sneller in Diekirch te kunnen zijn. We gingen weer op weg, maar........ welke afslag moesten we nou nemen ?
Theo vertrouwde volledig op zijn medepassagiers als het op navigeren aan kwam en hij bleef heel rustig onze adviezen volgen. Ik kan jullie wel vertellen dat we veel moois hebben gezien nadat we zowat heel Luxemburg door gereden waren.( een soort parcoursverkenning )Toon Verdaasdonk spreekt gelukkig goed Luxemburgs en nadat hij verschillende malen de weg had gevraagd kwamen we uiteindelijk het bordje Vianden tegen.

Theo vertrok geen spier toen we hem mededeelden dat het nog 43 km naar Vianden was, echter de tijd begon te dringen en Hendrick belde al waar we bleven. We werden door Theo rustig en veilig naar Vianden gereden waar we logeerden in Hotel Berg en Dal. Iedereen was inmiddels gearriveerd en omdat het al zeven uur was werd er besloten om half acht te dineren. Het hotel was afgelopen jaar mooi verbouwd en iedereen had een mooie kamer.
Tijdens het diner gaf Hendrick aan dat er morgen een jarige zou zijn (ikzelf) en dat iedereen werd verzocht om een drankje te bestellen op kosten van de jarige. Een heerlijk uitgebreid warm en koud buffet werd klaargezet, uiteraard ook voorzien van de pastagerechten voor ons fietsers. Bij het nagerecht werd ik verrast met een heuse Abraham van gevulde speculaas met een groot vuurwerk erbij. Ik was er volkomen beduusd van en nogmaals dank voor de verrassing die jullie me bezorgden. Na het afsluiten met een kopje koffie gingen we moeizaam Vianden verkennen. ( de magen zaten vol). Onze tocht ging richting het kasteel van Vianden, dat zeker de moeite waard was.

Het weer was uitstekend en ook de vooruitzichten waren goed ( gelukkig maar ). Voor het naar bed gaan had Cees Leyten nog graag met Ad Sprengers een biertje willen drinken, ( helaas dit jaar was Ad niet van de partij, volgend jaar wellicht ). Alle fietsers lagen al rond een uur of 11 in hun bedje, de wekker was gezet op 5 uur.

Na een geweldige nachtrust waren alle mensen om 05.30 uur in de ontbijtzaal present. Een ontbijtbuffet stond voor ons klaar. Nadat ik gekust werd door Diana van den Hout werd ik pas echt wakker. Na het ontbijt waren we druk met: tassen in de volgwagens zetten, bidons vullen, waarna vervolgens de fiets werd gepakt. Rond een uur of zes stonden we allemaal klaar om naar Diekirch te fietsen, het was nog donker maar het weer was goed.

Aankomst Valkenswaard De aankomst in Valkenswaard was weer geweldig, veel familie en supporters waren aanwezig. Nog een bedankje aan mijn clubgenoten die uit volle borst op het podium nog een lang zal je leven voor me zongen Ik was totaal verrast en ook erg blij dat jullie me niet alleen op het podium lieten staan. Goed was het dat iedereen in Valkenswaard bleef totdat de laatste renner van WTC de Hellen binnen kwam. Nogmaals proficiat voor alle fietsers, een geweldige prestatie.

Mijn dank gaat ook uit naar de chauffeurs, motorrijders en begeleiders en last but not least: Hendrick Dejonckheerde en John Kollenburg voor de organisatie van Diekirch-Valkenswaard 2007. De vele supporters in Valkenswaard aanwezig: fijn dat jullie er waren.