Wieler Toer Club De Hellen

“Voor U ligt een “mededelingenblad”. We hebben geprobeerd op deze manier wat informatie samen te vatten die voor het komende seizoen van belang zou kunnen zijn.” Deze zin van de toenmalige voorzitter Ries van der Linden stond op de eerste bladzijde van het eerste mededelingenblad van onze vereniging. Nummer 1 dus! Voordat hij in zijn intro iedereen “veel fietsplezier zij dan Uw deel in 1981” gewenst had, gaf hij ook aan dat door “Het plezier en het fanatisme waarmee vorig jaar door een aantal mensen de nodige kilometers bij elkaar zijn gefietst, voor een stel superfanaten aanleiding geweest is de zaken eens flink aan te pakken” een club opgericht was. Zouden wij ons bestuur ook als een stel superfanaten willen bestempelen? Onze eerste voorzitter was een man met een brede blik. Zo zag hij al dat verzekeren zijn voordeel kon hebben, want “Zit iemand te pitten op z’n fiets met als gevolg een valpartij van een man of tien, twee auto’s in de sloot en een meevaller voor de fietsenboer”, dan hoefde dat niet altijd “tot grote financiële malheur te leiden”. Ieder lid van onze club weet dat dit nog altijd een belangrijk item van de vereniging is. Plannen waren er genoeg in die tijd.

Zo stelde hij voor “een klassementje voor een aantal woensdagavonden” en dan “eenmaal in de drie weken punten tellen” of een “interne wedstrijd op het circuit van de Beekse Bergen”, “hometrainerwdstrijden” en “familiefietstochten”.
Al deze drieste plannen kwamen echter nooit tot ontwikkeling want het principe van de club bleef “in een behoorlijk tempo (circa 27 km per uur) recreatief “toer-te-fietsen”, over een afstand van 45 à 50 km”.

De beruchte hardrijders werden echter ook niet vergeten en iedereen was welkom die “over een redelijke fiets beschikt en zich zelf in staat acht hierop twee uur lang te blijven zitten”. Wat dat redelijke en die twee uur en het tempo betreft zijn we wel wat gegroeid in de afgelopen jaren.

Toch was het uitkijken in die dagen voor mensen die dachten dat je met een gewone fiets ook lid kon worden en mee kon fietsen want een enkele activiteit –de woensdagavond- was toch echt niet voor hen: Neen: “Leden met een zogenaamde “oma’s-fiets” wordt deze happening ontraden. Dat was toch duidelijke taal nietwaar?

Het voorzichtigheidsprincipe liet hij ook nog eens horen (lezen) aan het eind van het blad waarop hij schreef dat het dragen van valhelmen toch heel erg nodig was (zie ook het artikel “De 12 artikelen van WTC De Hellen” in blad 98 op  pagina 13, punt 7): “ieder z’n kop is even hard; de stoeprand is het hardst”. Klare taal die nog steeds geldt!!

Hoe zag het 1^e nummer van de reeks van 100 er uit? 13 enkelzijdig bedrukte pagina’s met de typemachine getypt, zonder foto’s, tekeningen of reclames, maar met een toerkalender en de routes die gefietst werden. Door “superfanaten” goed bewaard als onderste exemplaar van een stapel van 100. Op naar 101 en verder.