Wieler Toer Club De Hellen

• Pagina 1: Eerste dag
• Pagina 2: Tweede dag 
• Pagina 3: Derde dag 
• Pagina 4: Vierde dag 
• Pagina 5: Laatste dag 

Eerste dag

De zon schijnt volop. De kleuren zijn prachtig. Het groen van het gras en de bladeren zien er fris uit. De omgeving is schitterend. En hierin mogen wij vandaag fietsen.

Wij zijn 18 leden  van de wielertoerclub WTC de Hellen, t.w. Maaike Dejonckheere, Wil Swaans, Raymond Jansink, Gerrit van Heeswijk, Sjef Verhoeven, Ad Toepoel, Wout van den Broek, Paul Hofman, Henk Strijbos, Robert Boeren, Jeffry Mooijman, Marius de Vries, Mart Mommers, Jan van Nunen, Huib van Engelen, Hans van der Westen, May van den Heuvel, Piet Kuijten, en 2 zonen van één van de leden, Tijl en Dieter Dejonckheere. Verder werden we vergezeld door de ongelukkige Hendrik Dejonckheere die juist voor deze week zijn sleutelbeen had gebroken maar er toch bij was voor de gezelligheid. Leuk dat Hendrik mee is gegaan.
Wil is vandaag (zondag 26 juni) ook niet op de fiets gestapt. Het werd hem teveel. Niet dat hij niet kan fietsen maar zijn lichtste versnelling is veel te zwaar en hij heeft zich vier dagen lang te zwaar belast tijdens de steile beklimmingen, zoals de Ballon Servance. Maar wat is Wil toch sterk dat hij deze zware “lichtste” versnelling (39x23!!!) rond kon krijgen. Chapeau. Maar dit was de tol die hij moest betalen, helaas.

We hebben juist het plaatsje Vagney verlaten en beginnen aan onze laatste beklimming, de Col de la Croix des Moinats. De slagorde wordt weer ingenomen. Die is trouwens telkens anders maar wel zitten de betere klimmers altijd van voren. Ik wilde het eigenlijk rustiger aan doen maar toch schuif ik langzaam naar voren. Samen met Marius rijd ik rustig naar boven. Geen al te zware beklimming maar wel weer bijna 10 km lang. Ik besluit echter om foto’s te gaan nemen en daarna echt te gaan genieten van de prachtige omgeving.

Nadat ik ook de laatste renners, Hans met in zijn kielzog Jan, ie het deze dagen maar rustig aan gedaan heeft, op de gevoelige plaat heb vast gelegd, wacht ik nog een tijdje. Ik heb namelijk een vrij uitzicht en wil deze laatste renners ook als een stipje in dit landschap vastleggen.
Een diepe zucht en weer op weg. Ik realiseer mij dat dit de laatste beklimming is. Daarna is het over met dit schitterende leventje. Weer naar huis en het normale ritme op pakken. De laatsten hebben ongeveer een kleine kilometer voorsprong genomen. Camera opbergen en nu lekker genieten tijdens deze klim. Ik haal toch nog snel Hans en Jan in. Ik hoor Hans zuchten. Hij heeft een zwaardere versnelling dan ik en is niet in het bezit van erg veel klimtalent. Jan is wel een klimmer maar blijft steeds bij de laatste fietsen. Vooral omdat zijn gezondheid nog niet helemaal top is. Nog niet helemaal hersteld.

Wat is het een schitterende vijfdaagse geweest. Ik denk terug aan de eerste dag. We zouden eigenlijk dit rondje van vandaag gedaan hebben. Maar een regenbui, de enige, gooide “regen in het eten”.  We zijn na de eerste twee col’s teruggegaan. Maar niet voordat we nog een kopje koffie of thee hadden genuttigd in een hotel, tijdens het schuilen, waar naar later bleek, de Koning van België iets gebruikt had. Dat was in de prijs van de koffie en de thee terug te vinden. Toen was het ineens geen bakkie “leut” meer. Zes euro per piepklein bakkie.
De weersvoorspellingen zagen er echter goed uit voor de komende dagen. Dat gaf hoop.