Korte meerdaagsen
2011: Vogezen - De laatste klim...
Tweede dag“Ungh” klonk het uit de mond van Hans. Je zag dat Hans moest werken. Want zo weinig klimtalent, zoveel doorzettingsvermogen heeft hij ook. Ik kreeg hier echt bewondering voor. Jan en ik reden gemakkelijk dansend achter hem aan. Dat gaf mij weer de gelegenheid om heerlijk weg te dromen in deze luisterrijke omgeving. De tweede dag gingen we gezamenlijk op weg. Nou ja gezamenlijk… De eerste Col, Col du Brabant vanuit La Bresse, werd door 9 leden beklommen en de rest fietste meteen door naar Cornimont. De Col du Brabant bleek een schitterende klim te zijn maar ook stevig. Zeker om te beginnen. Drie kilometer met gemiddeld negen procent! Hierna leidde ik de groep over de Col d’Oderen. Dat was eigenlijk een mooiere klim om mee te beginnen. De weg die we daarna volgden in de richting naar de Grand Ballon ging eerst over een gewone weg maar voorbij Fellering vond ik een heel rustig smal weggetje naar Willer sur Thur, waar de zestien kilometer lange beklimming van de Grand Ballon (inclusief de Col Amic) begint. |
Iedereen heeft deze beproeving goed doorstaan. Het was toch gemiddeld bijna 7%. Op de top samen onze koolhydraten aangevuld. De groep werd gesplitst. De betere klimmers kozen voor de afdaling over de Platzerwasel naar Munster en de beklimming van de Col de la Schlucht (15 kilometer met gemiddeld 6%). De anderen reden over een schitterende weg die wat op en neer ging meteen naar de Col de la Schlucht. Er bestond een kans dat het in de middag zou gaan regenen. Dus daar hielden we rekening mee. Een klein groepje beklom ook nog de Col du Bramont en de Col de la Vierge. Dat bleek voor Raymond, onze topklimmer, een te zware belasting te zijn. Een hongerklop was zijn deel. Zo zie je dat klimtalent alleen niet voldoende is. Voeding is net zo belangrijk. Je bent net zo sterk als de zwakste schakel. Juist voor de bui waren we allemaal binnen en konden terug zien op een geslaagde dag. Dat werd meteen bij aankomst gelardeerd met een heerlijke Pelforth Brune. |
|