De imposante Tourmalet
Dé col in de Pyreneeën is de Tourmalet. We hebben hem beklommen vanaf Luz St.-Saveur. De klim is negentien kilometer lang. Aan de voet zie je gelijk dat het gaat om een van oudsher belangrijke verbindingsweg, ingeklemd door machtige bergketens. Sophie, Jenny, Wilma en de kleine Lars volgden ons en hebben ons gesteund met hun aanmoedigingen. Ik heb rustig geklommen om te voorkomen dat het gezeur van mijn hamstring zou ontaarden in een serieuze blessure. Dan ervaar je dat Johan Cruijff gelijk heeft: elk nadeel heeft zijn voordeel. Ik had alle tijd om het schitterende landschap te aanschouwen en korte praatjes aan te gaan met andere fietsers. Ik herinner me nog het mopperende echtpaar uit Brisbane, de jongedame die op rollerski’s naar boven ging en de wereldreiziger met z’n aanhangkarretje met vlag erop. En de Groningse reus, zeker 30 cm groter en 40 kilo zwaarder dan ik, die ik amper verstond en nagenoeg ongetraind de Tourmalet opging. Net voor de top stonden twee fotografen. Ze drukten nog snel een visitekaartje in mijn hand om hun websites met de genomen foto’s te bezoeken. Dat deed ik ’s avonds met Henny die al snel de conclusie “je hebt totaal niets geleden” trok. Dit omdat ik de enige was die lachend op alle foto’s stond.
De twee gezichten van Lourdes
Woensdag hebben we omgedoopt tot rustdag. Net zoals bij de profs geeft iedereen daar een andere invulling aan. Ad en Wilma gingen met een kabelbaan naar de top van een berg. Maaike, Dieter en Tijl wandelden tot in de sneeuw. Henny en Hendrik offerden de rustdag op om alsnog de Aubisque te overwinnen. Ad en Johan deden hetzelfde op vrijdag.
|
|
Ikzelf heb Lourdes verkend. Lourdes bestaat uit twee verschillende werelden: het Lourdes van de pelgrims en het Lourdes van de locals. De helft van Lourdes is een normaal Frans stadje. Voor een terras of een restaurant zochten we dat stuk op. We hadden drie favorieten: voor een pilsje het volkse buurtcafé met tv’s en shirtjes van Olympique Marseille aan de wanden; voor het diner de Italiaan op de hoek of het restaurant met het originele jaren zestig interieur. We hebben er heerlijk gegeten voor een schappelijke prijs. Na een verblijf van een week ben ik in staat op een plattegrond het gebied te markeren waarbinnen 99 % van de pelgrims zich bewegen. Daar vind je de vele hotels, restaurants, kerken en talloze souvenirwinkels. De gebouwen getuigen van ietwat vergane glorie. In de kerken, op een terrasje en wandelend heb ik het allemaal op mijn gemak gadegeslagen. De devotie van de Lourdesgangers vond ik indrukwekkend. De aanwezigheid van vele jongeren viel me op. Ondanks de fysieke ellende die velen ongetwijfeld ervaren, heerste er een vrolijke stemming. Het deed wat met me. Ik vroeg me af waarom de ene mens pech heeft in zijn leven en de ander geluk. Het antwoord kwam niet, wel kwam een gevoel van dankbaarheid voor wie ik ben, hoe ik kan leven en met wie ik me mag omringen.
Het Lourdes souvenir
Mijn dank gaat uit naar alle deelnemers aan de week. In het bijzonder Hendrik. Hij is de initiatiefnemer en organisator van de klimweek en heeft alles prima geregeld. Ieder pakte een eigen, passende rol. Jos stond elke dag al om 6 uur op om als eerste klant bij de bakker aan te kloppen. Zijn service kende geen grenzen: voor het bezorgen van het brood op de kamers kon zelfs een voorkeurstijdstip worden afgesproken! Henny was vaak nog tot ’s avonds laat bezig om aanpassingen aan de GPS-routes door te voeren. Al snel kwamen we namelijk tot de conclusie dat drie cols op een dag te hoog gegrepen was. Ik kijk met volle tevredenheid terug op een schitterende klimweek. We hebben geen enkele vorm van pech gehad. Geen stortbui in het laatste fietsuur. Geen valpartij. Geen hongerklop. Niemand bevangen door de hitte. Niet één lekke band. Ondanks dat Lourdes propvol ligt met souvenirs is het mooiste souvenir er niet te koop. Dat zijn mijn herinneringen aan deze week. Die blijven bij me. Daar kan je over vertellen en die laten me tv-rapportages van touretappes in de Pyreneeën anders beleven. Een souvenir dat alleen maar mooier wordt in de loop der jaren.
Link naar de fotoreportage van de Pyreneeenweek
Fotoreportage Pyreneeenweek
|
