Door: Maarten Scholtze
Zondag, 23 september 2007
Tijdrit Hellenrijders
Een aantal leden van WTC de Hellen krijgt bij het horen van het woord “tijdrit” al rillingen over de rug. Hierbij denken zij vanzelfsprekend aan zo hard mogelijk rijden over een vooraf bepaalde afstand. Dat zij zich vergissen in deze speciale tijdrit ga ik u hier nu vertellen.
De Hellen tijdrit werd afgelopen zondag 23 september voor de tweede maal in successie georganiseerd. De bedoeling van deze tijdrit is niet de snelste tijd, maar de winnaar is diegene die zijn vooraf opgegeven snelheid het dichtst benaderd. Dit natuurlijk zonder elektronische hulpmiddelen of hulp van buitenaf. Later zal ik nog op deze opmerking terugkeren. Krijgen de deelnemers die aan normale toertochten deelnemen allemaal punten voor het Hellenrijders klassement, nu krijgt alleen de top drie extra punten. Hierdoor kan het klassement op het eind nog een verrassende wending nemen.
Het mag duidelijk zijn dat vooral de twee bovensten, Hendrik de Jonckheere en Peter Hamilton vooral gebrand zijn op een goede klassering. Zij kunnen deze dag de grote winnaar of verliezer worden.
De tijdrit wordt gereden in koppels en het lot zal bepalen aan wie iedereen gekoppeld zal worden. Iedereen weet vanuit het verleden dat er bij verschillende voetbaltoernooien altijd hele mooie wedstrijden uit de koker kwamen en dat de thuisploegen steevast makkelijke tegenstanders loten.
Het was natuurlijk dit gegeven in zijn achterhoofd dat Dyon Staps persoonlijk de loting in goede banen leiden. Dat er daardoor verrassende koppels uit de bus kwamen was natuurlijk puur toeval. Iedereen die Dyon een beetje kent weet natuurlijk dat Dyon in Riel bekend staat als “de onkreukbare”. Alle verdachtmakingen die later gemaakt werden kunnen daarom worden afgedaan met de dooddoener van slechte verliezers.
Nee, met deze loting was niets mis. Persoonlijk was ik vorig jaar laatste en het is daarom zeker niet dat ik deze keer weer dezelfde ploegmaat lootte. Wout van den Broek was voor de tweede keer de gelukkige om met mij te mogen starten.
Nadat de loting was verricht en de route was uitgelegd, gingen de eerste koppels van start. Werden de eerste nog door iedereen enthousiast uitgewuifd bij de volgende koppels werden blijkbaar iedere keer de regels verscherpt. Ik zag zelfs dat er bij Bas van Riel werd gekeken of hij geen kilometerteller voor in zijn wielerbroek had zitten en bij Piet Kuijten werd specifiek de zakken doorgewoeld. Toen het eindelijk mijn beurt was, gingen er ineens mensen voor me staan en was de weg niet vrij terwijl bij anderen het totale verkeer in Riel werd stilgelegd.
|
|
Gelukkig had ik in Wout een goede kameraad en we besloten het ons niet te makkelijk te maken in tegenstelling tot de anderen en we kozen een gemiddelde van 32 km per uur uit. Hendrik zie ik nog vlak voor zijn vertrek naar het toilet sluipen. Hij maakt er zich met een grapje vanaf, maar ik heb sterke vermoedens dat hij zich op het toilet gaat prepareren.Net na het vertrek worden Wout en ik bijgehaald door Rens Heestermans en gedrieën fietsen we gezamenlijk het parcours af. Ondertussen keuvelen we over dingen die mannen die samen fietsen altijd bezig houden zoals: noppen onder hoefijzers van dressuurpaarden, het weer in Oostenrijk, schoonmoeders en hun gezondheid en niet te vergeten ezels fokken en sex met/door varkens.
Helaas voor Wout en mij geeft Rens geen goede informatie over onze snelheid hoewel we daar af en toe langs onze neus om vragen. Steeds horen we: "Hard genoeg". Blijkbaar speelt Rens goed mee of weet hij niet dat we een tijdrit rijden. Als we langs de uitgang van de Slingerdreef komen arriveert daar net de koersgroep "Toermalet" en Wout en ik kunnen niet anders dan aansluiten, dit natuurlijk met veel tegenzin. Een tijdrit in een grote groep rijden is toch wat anders dan met zijn tweeën. Met een lekker tempo peddelen we met de meute mee tot we net buiten Chaam afscheid van onze tijdelijke ploeggenoten moeten nemen.
Vanaf dat moment geven we samen vol gas en ruim boven ons gemiddelde arriveren we weer bij het altijd gezellige Kerkzicht te Riel.
Samen met de reeds gefinishte leden bekijken we de aankomst en zien Hendrik met Frans Lemans een goede 100 meter stilstaan voor de finish en de kerkklok van Riel aandachtig bekijken. Dat ze dit goed kunnen blijkt uit hun derde plaats in de einduitslag.
Wanneer iedereen binnen is, gaat de jury ijverig zitten rekenen en na een stief kwartiertje is het eindresultaat bekend. Winnaar wordt Toon Verdaasdonk samen met Maaike Soenens. Wat valt er op deze winnaars af te dingen. Eigenlijk niets, want ze hadden ook nog een lekke band. Misschien hierom hebben ze wel gewonnen. Er werd nog gesuggereerd dat de lekke band ter bewijs moest worden ingeleverd maar zover wilde de jury niet gaan. Al met al moeten we concluderen dat het een geslaagd en succesvol evenement is geweest waar door iedereen volop “gefraudeerd” kon worden en door sommigen ook gedaan is. Er werd zelfs een motor op het parcours gesignaleerd maar deze beschuldiging werp ik van me af daar het een scooter was en deze puur toevallig in mijn buurt was.
Dit evenement werd door een 25 tal leden aan deelgenomen en eigenlijk is dat nog veel te weinig daar het met voorrang het gezelligste fietsevenement van het jaar is. Daarom de oproep aan iedereen om volgend jaar mee te fietsen/”frauderen”.
NB.: Ik heb waarschijnlijk mijn drinkbus laten staan bij Kerkzicht. Degene, die deze drinkbus heeft gevonden, wordt verzocht om hem bij mij terug te bezorgen. De drinkbus is van zilver met een gele dop. Hij heeft opschrift "ISOSTAR". Wel wordt hij verzocht om vooral niet, ik herhaal NIET, uit deze bidon te drinken. Het zou hem anders slecht kunnen bekomen en tevens positief kunnen plassen.
|
