Wieler Toer Club De Hellen

Op 22 september was er weer de jaarlijks terugkerende koppelkoers van WTC de Hellen. Dit is een wedstrijd die je moet gaan rijden in koppels (tweetallen) zonder enige vorm van tijd- of afstandmeting. Ook hartslagmeters en mobiele telefoons zijn uit den boze. De afstand en route worden door de organisatie niet vooraf bekend gemaakt, maar toch moet elk koppel een gemiddelde snelheid opgeven die ze denken te gaan rijden tijdens deze koers. Het koppel dat het dichtst de door hen opgegeven gemiddelde snelheid benadert, is de winnaar. Iedere deelnemer krijgt punten voor het Hellenrijders-klassement. De eerste vijf koppels in deze koppelkoers krijgen bovendien extra punten voor dit klassement. Door deze punten zou het klassement wel eens aardig kunnen veranderen.

Dat deze wedstrijd leeft onder de leden van WTC de Hellen was op Facebook duidelijk merkbaar. De berichten gingen over en weer en er werd flink gespeculeerd over wie met wie een koppel zou gaan vormen. Op een gegeven moment was er zelfs sprake van een viertal als koppel. Ook was er een lid dat de gps-route aan het zoeken was op het internet, maar die was uiteraard niet te vinden.

Er was veel animo voor deze rit en daar wordt de organisatie uiteraard heel blij van. Toch hoop ik dat er volgend jaar nog meer aanmeldingen komen, want ook hier geldt natuurlijk de regel ‘hoe meer zielen, hoe meer vreugd’.

De organisatie was in handen van Raymond Jansink, Dyon Staps en Hans van der Westen.

Na een lekker bakje koffie bij Mozes en de benodigde toelichting over het verloop van deze wedstrijd door Raymond, werden de koppels door middel van loting samengesteld door Joop Floris, de aanvoerder van het Hellenrijder-klassement.

Er werd veel gelachen om het commentaar dat sommige leden gaven tijdens de samenstelling van de koppels. Mijn maatje voor deze koers werd Jeroen Krijnen. Rond negen uur vertrok het eerste koppel richting de kerk van Sint Jan. Tussen de starttijden van de koppels was telkens een gaatje van twee minuten. Jeroen en ik waren als vierde koppel aan de beurt.

Ik moet zeggen, de heren van de organisatie hebben er werk van gemaakt. De tijdberekening was identiek aan die van het NK toerfietsen in Asten, dus professioneel. 

Het regende niet en het was een aangename temperatuur om een mooie route te gaan fietsen die voornamelijk ging door het buitengebied van Riel, over klinkerwegen en asfalt. Er was bijna geen sprake van oponthoud met betrekking tot het oversteken van wegen, er was maar één stoplicht in de route opgenomen.Je kon natuurlijk wel te maken krijgen met materiaalpech en dit was dan ook een paar maal het geval zoals ik hoorde (lekke banden).

De route bestond uit drie identieke ronden. Bij elke doorkomst werd onze tijd nauwkeurig opgenomen door de organisatie. Jeroen en ik hebben gezellig zitten kletsen tijdens het fietsen. Wij zijn beide nog niet zo lang lid en we kenden elkaar alleen maar van zien, maar daar is vandaag verandering in gekomen. De snelheid die Jeroen en ik hadden opgegeven leende zich daar dan ook uitstekend voor moet ik zeggen. Na drie ronden gereden te hebben moesten wij bij aankomst de bel luiden wat een teken was dat onze tijd werd stopgezet. Het terras bij Mozes begon toen al aardig vol te lopen en het was echt gezellig druk. Daarna was het vol spanning wachten op de einduitslag waar iedereen natuurlijk zijn mening over had.

Toen iedereen binnen was, werd door Raymond de uitslag bekend gemaakt. Jeroen en ik hebben een mooie zesde plaats behaald. Niet slecht, maar het betekende wel dat er toch nog vijf koppels beter waren dan wij en dat we dus ook geen extra punten kregen voor het Hellenrijderklassement. De volledige uitslag staat op de site.

Ik wil bij deze Raymond, Dyon en Hans heel hartelijk danken voor wederom een zeer goed georganiseerde koppelkoers.

Raymond Jansink	Joop Floris	Dyon Staps	Hans van der Westen