|
Door: Jan van Nunen
Zondag, 29 maart 2009
De kasseienbijters
 Een mooier affiche is nauwelijks denkbaar: de site van de E-3 prijs spreekt van "deftige bevoorrading", "confituurtaartje" en "frangipane". Wie kan die verleiding weerstaan? Heel erg veel leden blijkbaar.
Want zondagochtend, na een uur minder slapen, om 5.45 uur, staat er een zeer select gezelschap bij De Deel: John "Hushovd" van Kollenburg, "Titanium" Peter Hamilton, Henk "de slager" Strijbosch en Hendrik De "verstrooide" Jonckheere. Vandaag vergeet hij alleen zijn mobiel en één handschoen. En ik zei de gek.
Ik ben niet zo'n krachtpatser maar gelukkig heb ik een fiets die Roubaix heet.
Kan die nog wat compenseren. Het parcours verkennen kan op zaterdagmiddag voor de buis. De tocht verloopt voorspelbaar. In de ochtend wat miezer, daarna volop opklaringen. John legt de tocht op de GPS vast. Een lek bandje voor Henk. Peter die in zijn eigen tempo blijft rijden met de mondhoeken mooi gekruld tot een glimlach. Henk die wel eens zal hebben gedacht, maar nooit gezegd, waar ben ik aan begonnen.
Verder het bekende geroep: "Iets rustiger Hendrik", "Boven op elkaar wachten" en "Let op!".
 En op de Paterberg van 20% moeten we uiteraard allemaal ons eigen kruis dragen. Veel respect heb ik voor Henk. De avond ervoor had hij nog de lood-zware lichtjestocht gereden. Nou hebben dat wel meer leden gedaan. Maar Henk stond aan het eind van de nacht gewoon bij De Deel om de E-3 prijs te gaan rijden. Daar komt bij dat hij nog nooit heeft geklommen. Ik ben dan ook blij dat hij is genomineerd voor de Heldenrijder van het Jaar. Zeg maar onze jaarlijkse sportiviteitsbeker. Als aanvulling op de bekers voor de Hellenrijder en Hemelrijder. |
|
 Of heb ik nou abuis en komt die beker pas volgend seizoen? Ik heb genoten van het landschap en ben trots dat ik de Taaienberg en Paterberg heb kunnen beklimmen zonder uit te glijden, af te stappen of mijn fiets te laten steigeren. Voor wie ze niet kent: ze zijn echt een graad erger dan de Keutenberg of de Thommerberg!
Eerlijk is eerlijk: het parcours is loodzwaar door de vele kronkelwegen, het slechte en in het begin gladde wegdek en niet te vergeten de vele beklimmingen. Ik was dan ook blij het bordje Harelbeke weer te zien. En ik was niet de enige.
Voor wie spijt hebben: in augustus komt een herkansing en staat de Ronde van Vlaanderen nog op de kalender. Maar eigenlijk is dat niet echt.
In Vlaanderen rij je in maart of april.
Met goesting.
Met een regenjack op je rug.
Met een lichte angst dat je achterband gaat slippen op de kasseien.
De Taaienberg zouden ze, alleen al ter bescherming van de naam, in de zomer gewoon moeten afsluiten voor mooi-weer-fietsers. Moeten ze maar in maart komen.
|
