Wieler Toer Club De Hellen

De ingepakte duim van Piet Kuijten - (Klikken opent foto groot in een nieuw venster)Ik ben het aan mijn stand verplicht om een vierde aflevering te schrijven van alweer een pech gevalletje: ditmaal tijdens de rit Veenendaal Veenendaal.
De eerste aflevering, die bedoeld was als eenmalige onbezonnen actie, is zo langzamerhand uitgegroeid tot een "continuing story". Helaas maar waar! Tijd om volgend seizoen van thema te veranderen. Henk Brussee gaf mij al een tip: "Geluk op de weg!" Kan ook leuk worden, maar ik beloof niets.

Terug naar zaterdag. Om 7 uur vertrekken we met een wel zeer select gezelschap van 8 personen in twee auto's richting Veenendaal. Op drie na is de hele top tien van het hemelrijdersklassement aanwezig.
Grote verrassingen in de eindstand zijn er niet meer te verwachten. Na vandaag telt alleen de Eifelrit nog mee voor de bergpunten.
De twee koplopers, Jan v. Nunen en Piet Kuijten, geven elkaar geen duimbreedte toe en doen er alles aan om bij iedere hemelrit aanwezig te zijn, weer of geen weer.
De rest doet mee voor spek en bonen, al zal de ranglijst na vandaag nog even door elkaar geschud worden door de afwezigheid van Peter, de titelverdediger in 2010, en Marcel, die bij aanvang van het seizoen toch de indruk wekte een serieuze gooi te doen naar deze titel.

Alleen een snel opkomend darmvirusje met spetterende gevolgen van dien of een enorme kater van een uit de hand gelopen feestje zouden nog enigszins voor verwarring kunnen zorgen.
Dat alles doet zich niet voor. Er moet een ongeluk(je) gebeuren wil er nog iets aan de stand veranderen en wees eerlijk dat willen we toch ook weer niet?
Hiermee kom ik aan bij het onderwerp van mijn story.

Na de vele regen van de afgelopen dagen wordt er voor vandaag een warme droge dag voorspeld met temperaturen tot 27 graden. Bij de start al is het broeierig vies warm, de zon breekt nog niet echt door waardoor het wegdek er nat en soms glibberig bij ligt.

We slingeren ons door het industriegebied, Veenendaal uit over de dijk richting Renkum.
Na vijf kilometer ongeveer moeten we rechtsaf de hoofdweg verlaten om via een smallere weg het bos in te duiken. Er zijn wat wegwerkzaamheden aan de gang en een greppel of gleuf of wat dan ook is gevuld met zand, los zand begrijpen we later. Daar moeten we overheen met Piet op kop.
Ik sluit de gelederen en zie Piet een acrobatische lucht salto uitvoeren over de fiets heen om daarna naast zijn fiets te belanden op een stukje wegdek wat hier duidelijk niet voor bedoeld kan zijn.
De rest van het pelotonnetje houdt zich gelukkig staande en we bekommeren ons om Piet die naar zijn hand, hoofd, enkel en knie grijpt. Hij is duidelijk aangeslagen.

We komen nog door Arnhem, dus als het echt niet gaat kunnen we bij het ziekenhuis stoppen.
Maar het gaat .... en stoere Piet neemt alle hobbeltjes en bultjes voor lief, al is hij wel opvallend stil. Hij blijft achteraan fietsen om niet bruusk te moeten remmen.
Bij de pauze bovenaan de Posbank nemen we koffie met gebak en daar voor het eerst krijgt Piet weer praatjes net als voorheen: Piet die redt het wel!
Na ongeveer 1225 hoogtemeters en 150km komen we bij de auto's aan. Vandaag kwam Piet niet als eerst boven op de Holleweg, de Italiaanse weg, de Grebbeberg en de Posbank, dus heeft hij geen bonuspunten maar wel de eerste prijs voor doorzetten als pechvogel van de dag.

's Avonds om half acht, na een telefoontje van mij, verneem ik dat Piet eerst gedoucht heeft, schone kleren aangetrokken en gegeten heeft en nu van plan is naar het ziekenhuis te gaan. Je doet iets in stijl of niet. Spoed en spoed zijn twee.

Zondag 11 september krijgen we een mailtje van Piet:

Hallo Paul, Hendrik, Maaike, John, Henk, Jan en Jan,
Ik zit nu in het gips tot maandag ochtend 08.45 uur. Dan gaat het er weer af om beter te kunnen beoordelen wat het precies is. Mijn duim was te dik om een bepaald testje te kunnen doen.
Ik was om 22:10 uur bij de huisartsenpost. Meteen daarna in het ziekenhuis een foto gemaakt. Er was geen breuk. Dus dan blijven de pezen over.

Er zijn verschillende mogelijkheden:
Pees is helemaal doorgescheurd;
Pees is van het bot losgekomen;
Pees is zwaar gekneusd;
Pees heeft een scheurtje.
Waarbij, gezien de zeer geringe kracht die de vinger in één richting produceerde, de eerste twee mogelijkheden de meest voor de hand liggend zijn. Dat betekent een operatie aan de duim.

Hoe het afloopt met het bergklassement weten we aanstaande zaterdag na de Eifelrit.

Maar wat als Piet inderdaad niet kan fietsen? Als John een virusje oploopt? Als Peter op vakantie gaat en Marcel vergeet zich aan te melden?
Henk! Jouw ultieme mogelijkheid om alsnog de top drie te halen!!
De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Zo, dat was het dan wel weer. Rest mij nog een ding recht te zetten: Rinus en Vincent vullen het clubje pechvogels aan maar daar was ik niet bij en dat schrijft dan zo lastig. Ergens ligt een grens nietwaar?

Noot redactie:
dan vergeet Maaike nog Pieter de Jong die in Spanje het asfalt ook van dichtbij heeft bekeken. Hij was daar alleen aan het fietsen en plotseling reed hij 5 km buiten de route die hij zou rijden. Hij weet niets van een valpartij maar had wel een hersenschudding, zere ribben, een heel pijnlijk sleutelbeen en vele schaafwonden. Ook zijn helm was volledig aan gort. Hij moet buiten kennis zijn geweest en in een roes weer zijn gaan fietsen. Hij is weer herstellende en wij wensen ook hem een volledig herstel toe.