Wieler Toer Club De Hellen

Op zaterdag 4 september stond de Mergellandroute in Zuid-Limburg op het programma voor een select gezelschap van 12 rijders van onze tourclub. Met een nog optrekkende mist gingen we enthousiast van start vanaf Geulle om te genieten van het glooiende landschap en om onze benen te pijnigen op enkele straffe bulten in dat landschap. Net na de afdaling van de Slingerberg viel het me op dat Jan van Nuenen was vertrokken zonder bidons op de fiets. Het bleek niet te gaan om een bewuste actie van Jan om nog lichter dan normaal over de glooiingen te kunnen. Jan dus terug naar de auto om zijn bidons op te halen. Een eerste oponthoud was het resultaat en niet het laatste zou later blijken.

"If anything can go wrong, it will" is de eerste wet van Murphy, ofwel in goed Gools: "As d’er iets fout kan goan dan zal ’t ok fout goan". Iedereen kent het verschijnsel wel bij kassa's in winkels dat de andere rijen altijd sneller gaan. Dat je op de snelweg bij filevorming altijd de verkeerde rij lijkt te kiezen. Dat jouw trein vertraging heeft, maar je aansluiting stipt op tijd vertrekt of dat net op het moment dat je denkt de zaken op orde te hebben er weer iets helemaal mis gaat. En als die kettingreactie zich eenmaal voordoet….. Nou vandaag was het ook zo’n dagje zou blijken na dit eerste oponthoud.

Ergens tussen Itteren en Borgharen was het voor iedereen toch echt schrikken bij een volgende actie van Murphy. Door wat onduidelijkheid aan de kop van ons peloton werd er licht ingehouden. Als reactie werd er dan ook wat afgeremd en als een volgende reactie viel Ad van der Sluis. Onze senior was snel op de been en volgens hem viel het wel mee met de schade. Met zo’n sneetje in de elleboog en wat schrammetjes kon je gewoon verder was zijn mening. Verpleegster Maaike die hem een eerste verband omlegde dacht daar toch duidelijk anders over. Iedereen was het toch wel met haar eens: hier moest een specialist aan te pas komen! Op dus naar het azM ofwel het academisch ziekenhuis Maastricht.

Het bezoek aan het azM werd door de meesten niet ervaren als negatief oponthoud van de rit. Nadeel was dan wel dat we vertraging opliepen maar daar waren toch zeker voordelen te noemen. Belangrijkste was natuurlijk dat Ad meteen bij binnenkomst in de armen werd genomen van deskundige en lieve verpleegsters. Zij zorgden ervoor dat hij alle medische aandacht kreeg die nodig was. Bijkomstig voordelen van het oponthoud was dat we even het frisse mistige landschap achter ons konden laten en ons even konden laven aan een lekker bakkie koffie en ons konden warmen in de wachtruimte. Toen we er zeker van waren dat we Ad in goede handen konden achterlaten en zijn schoonzoon hem zou komen ophalen vertrokken we om onze tocht af te ronden. De mist was ondertussen opgetrokken en de temperatuur was al iets opgelopen, de vooruitzichten waren dus verbeterd. Op naar het vervolg van de route bij Cadier & Keer.