Kalender
|
Door: Bas van Riel en Gerrit van Heeswijk
Vader en dochter Toepoel. In de huiskamer worden we ontvangen door een zich moeilijk bewegende Ad Toepoel die duidelijk laat merken nog niet geheel genezen te zijn van een ongeluk van enkele weken geleden (uitleg later in dit interview). Littekens op de pols spreken boekdelen. Zijn kleinzoon Aitor laat merken ook wel wat aandacht te willen hebben maar wordt vakkundig door oma en tante weggebracht zodat we samen met Vera het rijk alleen hebben. Ad en Vera, willen jullie je even voorstellen aan ons lezerspubliek. Ad. Ik ben geboren in Tilburg op 16 December 1952, als vijfde van 6 kinderen. Mijn vader werkte als textielarbeider. In het Goirke heb ik op de lagere school gezeten en daarna ben ik richting Trouwlaan verhuisd en daar naar school (Majellaschool) gegaan. Na de lagere school volgde op advies van mijn ouders de 3e LTS aan de Ringbaan Zuid. Dat ging zo goed dat ik daarna doorstroomde naar de MTS in de Langenieuwstraat waar ik de afdeling Werktuigbouw ging volgen. Deze keer was het echt mijn eigen wens. Buiten de normale schooltijden speelden we vooral op straat, omdat er weinig auto’s rondreden, vooral in Tilburg Noord. De ringbanen waren net aangelegd dus zaten we echt aan de rand van de stad. En zo konden we ons lekker uitleven bijv. met ons spel van cowboy en indiaan. Af en toe wat kattenkwaad uithalen hoorden daar ook bij. Maar ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat ik me niet veel daarvan kan herinneren. Ben je nog in dienst geweest na je studietijd? Ja, ik ben in dienst geweest omdat mijn tweede broer weigerde. In de kazerne in Utrecht werkte ik als hersteller draagbare wapenen. Ik denk dat ik er wel enkele duizenden uit elkaar heb gehaald en ook weer in elkaar heb gezet. Ik denk dat ik dat nu nog wel kan. Na mijn diensttijd, half jaren 70 ben ik begonnen als zinkvonker bij een matrijzenmaker en daarna als draadvonker. Dit is een soort van elektrisch figuurzagen in metalen. Begin 2009 is het bedrijf helaas failliet gegaan. Werken is een ding maar je zult ook wel op het vrijerspad geweest zijn. Vertel daar eens wat van. Nou vooruit, ik heb mijn vrouw leren kennen bij het fietsen. Dit kwam omdat haar broer Kees fietste. Door het jong overlijden van zijn vader heeft hij maar kort gefietst. In 1977 ben ik getrouwd en heb twee dochters, Vera en Lidi, gekregen. Ik ben geboren 3 Augustus 1980 in de Zuidoosterstraat en daarna zijn we verhuisd naar de Armhoefse akkers. Daar ben ik opgegroeid en naar school gegaan, maar ik was er echt niet eentje van het buitenspelen: ik was liever binnen bezig: knutselen en dansen en wel verschillende stijlen: ik deed aan klassiek ballet, jazz ballet, stijldansen, noem maar op. Helaas moet ik toegeven dat al die creatieve interesse van toen grotendeels weg is. Na de lagere school ben ik naar het Cobbenhagecollege gegaan en de afdeling VWO doorlopen. Hierna ben ik vrijetijdswetenschappen op de UVT gaan doen. Hoofdmoot was Sport, Toerisme en Cultuur. Ik was zo’n fanatieke student dat mijn moeder eens zei: “Je mag het best wat minder goed doen, de tv mag je ook wel eens bekijken”. Na deze studie ben ik gaan werken bij bedrijfsmaatschap Horeca. Dit was in Zoetermeer, en omdat er op de Universiteit van Tilburg een leuke baan vrijkwam ben ik daar naar toe gegaan want verhuizen naar Zoetermeer zag ik echt niet zitten. Nu ben ik docent vrijetijdswetenschappen en doe eigenlijk meer onderzoek. Ik heb een proefschrift geschreven over Data verzamelen. Dit betreft het opstellen en verwerken van onderzoeken via bijv. vragenlijsten welke op diverse terreinen in de maatschappij bruikbaar zijn. Het kan bijvoorbeeld te maken hebben met vrijetijdswetenschappen. Een voorbeeld is hier wel handig: als je tennist bijvoorbeeld is dit veel beter voor je sociale leven dan als je op de racefiets zit al is dat in groepsverband. Ik wilde graag fietsen maar dat wilde vader liever niet: volgens hem was fietsen een eenzijdige sport en zei dat ik dat pas na mijn 13e mocht gaan doen. Toen ik echter 13 was had ik geen zin meer. Die zin kwam later wel weer terug. Bij de fitness kwam ik iemand tegen die graag fietste en zo kwam het er toch van. Nadat we echt verkering kregen was hij erg fanatiek met fietsen maar nu …………. We zijn getrouwd in 2005 en onze zoon Aitor (baskische naam, denk aan de wielrenner Aitor Gonzalez) is in 2006 geboren. Hoe kwamen jullie dan bij WTC de Hellen terecht? |
Vera. Zoals net al gezegd is ben ik in 1997 begonnen. Het liefst doe ik het bergop want sprinten kon ik niet. Dat leerde ik in die paar jaren dat ik bij de dames wedstrijden reed en al die meiden eerder bij de finish waren. Nadat bleek dat wedstrijden dus niets voor mij waren, ging het meer om het plezier en dus wilde ik tochten rijden. Cyclosportieven vond ik wel leuk, het was ook fijn dat pa meekon, en zeker omdat wij even hard reden. Ik heb zo o.a. de Fietschallenge, Troisballons, Marmotte en dit jaar de Dolomieten Marathon gereden. En raar maar waar: we zijn binnen een minuut van elkaar gefinisht ondanks dat we niet gelijktijdig gestart waren. (Vrouwen kregen een apart starthok toegewezen!). Ik ben via mijn vader lid geworden vooral om de lange tochten mee te rijden. De tochten zoals die naar de Eifel staan steeds op mijn verlanglijstje. Welke sporten heb je gedaan of beoefen je nog steeds? Vera. Ik heb ook hardgelopen, zelfs bij Atilla. Maar na de geboorte van Aitor is dat minder geworden. Toen was er minder tijd voor en bleef fietsen eigenlijk over. Wat vind je bij het fietsen het leukst? Wat vind je trouwens van de klassementen binnen de club. Doen jullie iets voor de club? Wat vind je goed aan de club en wat slecht? Doe je in de winter ook iets aan sport? Wat zijn je sterke en zwakke punten in en buiten sport? Hoe zie je jezelf over 25 jaar? Volg jullie sport in de media? Waar kunnen ze je midden in de nacht voor wakker maken? Zijn er nog bepaalde interesses op andere terreinen; kunt je je vermaken met boeken, tijdschriften, tv, films, muziek, etc? Wat wil je nog kwijt, heb je iets gemist? Nou dan danken we jullie voor de bereidheid samen iets over jezelf uit de doeken te doen voor onze clubgenoten. Bedankt en tot op de fiets. |
|
 |
||
Aangesloten bij
