|
Dag 1
Op zaterdag 25 Mei was het dan weer zover: om acht uur moesten we verzamelen op de Frankische Driehoek in Goirle. We werden daar welkom geheten door de organisatoren, Lucien, John en Jos.  Nadat de bagage was ingeladen in de bus, waarmee onze begeleider Berry de Wit ons zou volgen, konden de 3 groepen kort na elkaar vertrekken. In totaal waren er 33 fietsers waaronder 6 stoere dames. De sfeer was goed en iedereen had er erg veel zin in. Meevaller was dat op de zaterdag de “windgoden” ons goed gezind waren. Zuidwesten wind: dat was toevallig net de richting die we in gingen.
Pauze 1
Na 65 km was de eerste stop in Gemert waar de koffie en appeltaart met slagroom al op ons stond te wachten. Na een half uurtje zitten en de eerste ervaringen uitgewisseld te hebben gingen de groepen nog steeds goed gemutst op weg voor de tweede etappe. Die zou gaan over ongeveer 75 km en zou in Grubbenvorst eindigen voor een lunch. Zonder problemen kwamen de 3 groepen binnen 5 minuten van elkaar binnen.
Pauze 2
Er stond een lekkere lunch op ons te wachten met broodjes kaas en ham en krentenbollen. Met cola en koffie werd het suikergehalte weer op pijl gebracht. We wisten dat de tocht in Roosteren na 184 km zou eindigen, dus er stonden ons nog 60 km te gaan. Na 40 minuten rusten werd er "nog 5 minuten" geroepen door de organisatie, dus nog snel ff naar de WC en bidons vullen.
Op naar Roosteren. De wind bleef uit de juiste hoek komen en met een behoorlijk gemiddelde kwamen de groepen wederom vlak na elkaar aan bij “de Roosterhoeve”. Govert had in de tussentijd een andere naam verzonnen, “WTC de Beulen”, we weten ook niet waarom. De fietsen werden geparkeerd in een hal die goed afgesloten kon worden. Bij het uitreiken van de sleutels bleek er een stel te zijn dat wel bij elkaar hoorde maar waar niet op gerekend was door sleutelbeheerder John. Natuurlijk werd dit handig opgelost. Nadat iedereen gedoucht had werd de bar opgezocht, alwaar iedereen zich de speciaal bieren, de wijntjes, koffie & thee goed liet smaken.
 ’s Avonds was er een lekker soepie en een onbeperkt pasta buffet wat er bij iedereen goed inging.
Na het diner was er nog een leuke quiz waarbij door sommigen handig gebruik gemaakt werd van het internet. Cees, Hans en Gerrit maakten samen gebruik van de bril van Cees omdat de ogen het ’s avonds een beetje lieten afweten. Uiteindelijk bleek dat Karen, Lisette en Henk de meeste vragen goed hadden en de winnaars waren. Daarna hebben er nog een aantal een wandelingetje gemaakt en de rest heeft nog een beetje nagepraat om uiteindelijk op tijd naar bed te gaan. Morgen weer fit!
   
|
|
Dag 2
’s Morgens vroeg was er om acht uur een prima ontbijt waar gretig gebruik van gemaakt werd. “Stapelen!” De start zou rond kwart over 9 negen zijn, dit omdat het pontje wat nog 20 kilometer zuidelijker lag, pas vanaf 10 uur ging varen.
 We hadden inmiddels versterking gekregen van Kevin die ’s morgens vroeg was aangesloten.
De eerste 20 km was vol tegen de wind in waardoor iedereen weer snel warm getrapt was. Het pontje lag al op ons te wachten. Per groep, want er mochten maar 12 personen in een keer op het pontje, werden we naar de overkant van de Maas gebracht.
Pauze 3
Daarna ging de tocht langs de Maas door het “Belgenland” weer naar boven, via Maaseik richting Thorn. Thorn, het witte dorp, waar het ambachtelijk appelgebak met een Limburgs bakkie weer klaar stonden. Dat was op 60 km.
De tocht ging vervolgens noordwaarts en daardoor hadden we gelukkig de wind toch nog een redelijk stuk van achteren. Daarna werd er vanaf Neerkant weer richting westen gekoerst, met op sommige stukken een flinke wind tegen.
Pauze 4
Toen we uiteindelijk in Leende bij de volgende tussenpost waren stond de teller alweer op 135 km en was het inmiddels 15:00 uur. Een kop tomaten- of aspergesoep en een heerlijk broodje kroket vlogen er bij de coureurs in om zich op te laden voor het laatste stuk. De kilometertjes begonnen te tellen. Gelukkig stond Berry op allerlei punten vrolijk naar ons te zwaaien zodat wij de moed erin hielden: hup hup naar Gool.
Uiteindelijk arriveerden we rond de klok van zes bij Mozes, waar Berry de bus alweer had uitgeladen.
Het waren twee mooie dagen zonder valpartijen en lekke banden. Dat Loes op de heenweg nog een keer de kiezels in reed mag geen naam hebben. We hebben genoten van de mooie route en de natuur met de nodige buizerds en reigers. Bij Mozes werd onder het genot van een drankje nog wat nagepraat waarna ieder langzaam moe maar voldaan huiswaarts keerde.
Het was een erg gezellig sportief weekend met een leuke groep mensen en goed georganiseerd!
Met dank aan de organisatie: Lucien, John en Jos en onze begeleider Berry.
Toon en Jacqueline
   
|
