| Vanwege carnaval hadden we de openingsrit uitgesteld naar 10 maart; dit leverde echter geen echte verbetering op van het weerbeeld. Op de dag van de grootste klimaatmars ooit in Nederland meldden zich bij kalm weer zo’n 70 rijders aan de Deel. Chris Kinders stond toen ergens met een lekke band te vloeken langs de weg. Een stel anderen waren ondanks hun aanmelding niet komen opdagen. Daar stond tegenover dat er ook een aantal waren die administratief steken lieten vallen, maar wel present waren ondanks het uitdagende weer.
Zo’n eerste rit van het jaar levert direct ook weer herkenbare beelden op. Als laatste gestart haalde onze groep reeds voor de oversteek van de Alphensebaan drie groepen in met lekke banden. Je vraagt je dan altijd af: “Is het brute pech of reed men nog op de banden van 2018?”.
      
      
|
|
Gelukkig hadden de organisatoren, Jos Goossen en Walter de Wilde,  gezorgd voor een lekker lopende route naar de pauzeplaats. Daar stond het gebak in alle soorten en maten reeds klaar en ook de koffie werd vlotjes geserveerd. Daar bleek dat Karin een reden had om met een rugzak rond te fietsen. Twee huldigingen: een met de winnaar van de Hemelrijderstrofee van 2018 en daarna de helden van de afgelopen winter voor de Modderrijderstrofee.
Na twee jaar eerste plaats was John van Kollenburg nu op de 2e plaats, net voor Frans Ketelaars, geëindigd en was het nu de beurt aan Peter Hornman om de splinternieuwe modderprijs in ontvangst te nemen.
Het was goed om vast te stellen dat ook een aantal nieuwe gezichten zich hadden gemeld op deze openingsrit. Na de pauze waaiden we letterlijk terug naar Mozes waar Govert klaar stond met de hosties. Heel langzaam liep het daar leeg, na een ondanks alles mooie start van het seizoen.
|
