|
Zo oud als de weg naar Kralingen, zo nieuw als de weg naar de Surfplas
Zolang ik al fiets bij de Hellen, zo lang ken ik al de Tweedaagse. Misschien wel de oudste traditie binnen de club. Maar dat wil niet zeggen dat er  geen ontwikkeling in zit. Verre van dat. De laatste jaren heeft de Tweedaagse wel iets weg van de Olympische Spelen. Steeds professioneler en grootser. Elke laatste editie wil de voorgaande edities doen verbleken. En dat is de Tweedaagse dit jaar zeker gelukt.
Nederland Waterland
We reden door een zeer afwisselend landschap.  Stilte en de gemoedelijkheid van de fietspaden langs de Zuid Willemsvaart. Weidse blikken vanaf de dijken langs rivieren. Het rechtlijnige van een variant van het Bels lijntje. Het bochtige en alsmaar op een neer gaande van smalle fietspaden richting de Hoge Veluwe. Grazende buffels, al denkende “weer zo’n groepje gekken”. Kronkelige wegen in de mooie  Betuwe. En altijd dat water dat als een rode draad door de Nederlandse landschappen loopt. Zelfs in het Zuidoosten. Ik heb er van genoten.
Enige teleurstelling die ik heb moeten verwerken is het wegblijven van de 10 % klim. Ach, misschien werd bedoeld die ene meter voor een spoorwegovergang. Die zijn ook wel een  10 %. Gelukkig kwam er wel een goedmaker in de vorm van een punchhelling met daarlangs een heus waarschuwingsbord met 8 % er op. Al met al kom ik daarom afgerond uit op 5 sterren voor het landschap.
Schelvis op een bedje van makreel tappenade
Slapen op een boxspring. Een stortdouche en een whirlpool in de badkamer. Een menukaart en een ontbijtbuffet die in een sterrenrestaurant niet zouden misstaan. Wie had dat kunnen denken tien jaar terug. Ik niet. En toch was het zo afgelopen weekend: baden in de nieuwe Van der Valk weelde. De tijd van appelmoes met de kers hebben ze ver achter hen gelaten.
|
|
De organisatie was dan ook om door een ringetje te  halen. Vroegtijdige en herhaaldelijke informatie via de e-mail over hoe de vlag er voor stond. Tipjes van de sluier in de vorm van een afbeelding van Gelderland en een foto van een Van der Valk hotel. Waarschuwingen om op tijd lange vlakritten te rijden.
En zelfs een heuse lunchkeuze app ontbrak niet. Niets werd aan het toeval overgelaten. Helemaal niets? Nou het enige  wat ik met moeite kan verzinnen is dat de relaties van vlees/vis en de diverse soorten sauzen tijdens de lunch bij Kevin de Chinees onverwacht complex bleken. Zo had ik zelf vis zonder saus besteld en kreeg ik vis met saus. Want, aldus de serveerster, vis zonder saus is altijd vis met saus. Maar goed misschien heeft een sauskom nooit in een chinees servies gezeten. Alle gekheid op een stokje: ook de organisatie verdient 5 sterren.
Anderhalve worst
De sfeer was ongedwongen en zondermeer goed. Op alle momenten: tijdens de pauzes, aan de bar, bij  het ontbijt en het diner. Zo werd Hennie meerdere keren luidkeels toegezongen vanwege zijn verjaardag. Cees werd zelfs tijdens het fietsen bejubeld vanwege zijn bijna eindeloze kopbeurt in een strak tempo. En misschien wel het allerbelangrijkste: ook tijdens het fietsen viel er geen onvertogen woord. Drempel was denk ik het meest gebruikte woord.
 Het slechte weer op dag 2 was wel voorspeld maar wel voor een later tijdstip. Ongetwijfeld is de organisatie naar de Zusters Clarissen geweest met worst. Dat kan niet anders. Wat ik achteraf echter niet uitsluit is dat ze een grote en een kleine worst hebben overhandigd. En laat dat bij de Clarissen gewoon tellen als anderhalf. Bidden voor anderhalve dag mooi weer voor anderhalve worst. Ook zij gaan met de tijd  mee. Ons deerde het echter niet. Zelfs bliksemflitsen rondom Breda konden de pret niet drukken. Dat brengt het totaal op driemaal vijf sterren. Mijn vijf sterren voor de sfeer komen niet alleen de organisatie toe. Die komen alle deelnemers toe.
Laat de lat maar even liggen
Helaas kon niet iedereen mee. Door persoonlijke omstandigheden moesten Maaike, Karin & Marc, Hans & Joke en Joop, jammer genoeg, afzeggen.
 Tot slot een woord van dank aan de organisatie: Henk, Hans en Joop. En niet te vergeten Bas, de zoon van Hans Hermans, die als chauffeur van de bus ons uitstekend begeleidde. In de organisatie van de Tweedaagse zit heel veel werk. Dat vergeten we wel eens.
Tijdens de afterparty bij Mozes hoorde ik alleen maar lovende woorden. Het zal een nieuwe Tweedaagse commissie dan ook niet meevallen dit niveau te overtreffen. En dat hoeft ook helemaal niet: evenaren is meer dan voldoende. De lat ligt goed zo.
Jan van Nunen
|
