|
Door: Arno Brouw
Zaterdag, 10 juni 2006
Tweedaagse naar Noord-Holland
Dag 1
 Om 7.00 uur waren 31 personen komen opdagen bij de Deel om de Tweedaagse te rijden. Onder de 31 ook José van Grimbergen en Jos Schraa die met de volgauto gedurende deze twee dagen, zo veel als mogelijk, achter ons peloton aan zouden rijden. Om 7.30 uur werd iedereen op zijn stalen ros (of aluminium c.q. carbon) gedirigeerd en werd er gestart.
De route
Over bekende wegen ging het naar Waspik waar we een groot stuk van de NAP-route volgden. Deze route heeft een bijzonder thema: het NAP (Normaal Amsterdams Peil). De route volgt globaal de kustlijn die zou ontstaan als alle dijken en duinen zouden wegvallen, wel origineel als je richting de kust koerst. 'Amersfoort aan zee' zou dan werkelijkheid worden. Onderweg ervaren we hoe afwisselend die denkbeeldige kust dan kan zijn. Van de totale lengte van 445 km en de 9 provincies die deze route doorkruist zullen wij er maar 2 doorkruisen.
|
|
|
|
| NAP-route LF9 |
Oeverlandroute LF7 |
Midden-Nederland-
route LF4 |
Na Waspik gingen we via de Capelse Veer door het Land van Altena op weg naar het tweede pontje, welk punt we vóór 10.30 uur dienden te bereiken als we tenminste geen vertraging wilden oplopen. Zonder problemen kwamen we met bijna 10 minuten speling aan in Woudrichem, waar meer recreatieve fietsers al stonden te wachten op de pont. Na onze oversteek met een voornamelijk blauw-geel gekleurde veerpont ging het verder de polder in, richting de Domstad. Maar eerst een eerste stop bij de Kaketoe te Vianen. Hier stonden diverse gebakjes klaar voor ondertussen al wat hongerig geworden Hellenrijders. Ieder liet zich het goed smaken en na ons tweede kopje koffie gingen we verder.
|
|
Rond Utrecht ging het via de Oeverlandroute en de Midden-Nederland route, welke laatste route we vervolgden richting ons tweede rustpunt. Dit stuk ging over voornamelijk smalle weggetjes waar we achter elkaar, in een lang lint, door het wisselend landschap gingen. We hebben zo een keur aan landschappen doorkruist, zoals bossen, heidevelden en vooral niet te vergeten watergebieden.
Aangekomen op onze tweede pauzeplaats waren er diverse mensen die een hartig soepje niet konden weerstaan vanwege het warme weer. Na aanvulling van de vochtreserves ging het verder.
Aangekomen in het duingebied reden we over voornamelijk smalle duinweggetjes in een geel-blauw lint naar onze eindbestemming: Noordwijk. Daar aangekomen bereikten we, met toch noch enig zoeken naar de juiste weg op het laatste moment, onze slaapplaats voor de nacht.
Eindpunt Noordwijk
De schoonheid en kracht van ons peloton
Renners die alleen op kop liggen met de overwinning voor het grijpen stralen iets uit, net als verliefde mensen. Ze maken de indruk volmaakt te zijn, eindelijk te voldoen aan hen grootste wens. Het idee dat schoonheid en kracht samengaan is, met name bij wielrennen, wel heel aantrekkelijk. Want niet alleen is een racefiets op zich al fraai, maar de allergrootste uit deze sportgeschiedenis hadden ook een volmaakte zit. Ook wie geen verstand van wielrennen heeft ziet het: daar klopt iets geheel!!
Dat was waar ik ondermeer aan moest denken tijdens deze rit. Tijdens de rit was het opvallend hoeveel uiteenlopende typen op basis van gelijkheid met elkaar reden: lange renners, magere, dikke, kleine, oude, jonge, lelijke en mooie. Zo waren er de stayers die eindeloos doorgaan: Gerrit, Arie, Fons, Peter, Cees, Mart, de gebroeders, de grote Lemans en Sjef de meester zelf. Dan zijn er ook die zich beter thuis voelen in de bergen, zoals Jos, Marius, Raymond en Wout. En wat te denken van de oudere in ons gezelschap zoals Ad en Theo en de beauty’s Maaike en Jamie en alle beasts.
Kern van de zaak was dat de gehele rit in gemoedelijkheid en gezelligheid werd gereden. Dat is de uiteindelijke schoonheid en kracht van ons peloton tijdens deze dag geweest.
Afsluiting
Aangekomen op ons logeeradres in Noordwijk heb ik de pen overgedragen aan Hans, hij zal het verslag van de Tweedaagse vervolgen.
 |
