Wieler Toer Club De Hellen

Inlogformulier

Eendaagsen

Door: Hans Roegiers
 
Zaterdag, 27 september 2003
 

Met slapers in mijn ogen arriveer ik zaterdagmorgen 27 september om 06.45 uur op de parkeerplaats  bij De Deel. Bij aankomst word ik hartelijk ontvangen door een wakkere Jan, die mij het dagschema overhandigt en  meedeelt dat ik vandaag als razende reporter door het Limburgse land zal rondrijden.
Nadat Wout en Peter de stalen rossen vakkundig in de door de Firma Haans beschikbaar gestelde volgwagen hebben geplaatst vertrekken we. Onderweg swingt het de pan uit in het Toyota-Swing-Café van d'n straffe Hendrik. Op de vertrekplek bij Hotel-restaurant "In den Hoof" wordt de communicatie-apparatuur door ploegleider Wout Verhoeven en superknecht Wout van de Broek getest. Ad legt meteen zijn aspiraties voor de bolletjestrui bloot door nog voor het startschot weg te springen en op de eerste ( en tevens laatste ) bult als eerste boven te komen. De tocht leidt ons over de prachtige Mergellandroute en het weer is ons goed gezind ( bewolkt, maar droog ). Al snel blijkt dat de club over enkele klimgeiten ( of liever gezegd klimmarmotten ) beschikt. Na elke helling wordt er netjes op de minderbedeelde klimmers gewacht. Ploegleider Wout Verhoeven ervaart dat het afdalen in een bestelbus andere koek is dan het afdalen op de fiets. Na 51 kilometer zwoegen worden we in 't Eeser Hepke te Eys verwend met koffie en vlaai. 

De tweede helft 

Met volle magen stappen we vol goede moed weer op de fiets en worden we na enkele kilometers opgeschrikt door een Limburgse automobilist, die klaarblijkelijk al die wielertoeristen op de Limburgse wegen helemaal niet ziet zitten.

   Kort daarna lijkt het erop dat Martin dwars door zijn fiets heen zakt, maar bij nadere inspectie blijkt dat het speciaal voor deze tocht geplaatste grotere tandwiel niet goed samengaat met de nog even korte ketting. Vervolgens presteert Michel het om tegelijkertijd zijn voor- en achterband lek te rijden.Ondanks het feit dat Menno diverse  pogingen onderneemt ons nog meer van het Limburgse landschap te tonen arriveren we zonder van de route af te wijken omstreeks 14.30 uur weer bij het vertrekpunt. Na een aandoenlijk waterballet ( 19 wielrenners die zich op één hotelkamer moeten douchen levert werkelijk de mooiste teksten voor een goed boek op ) laten we ons de witgekuifde ridders goed smaken. Als razende reporter informeer ik bij Raymond wie eigenlijk de voorzitter van de club is....
Ik beloof plechtig dat ik de rest van het seizoen Raymond als meneer de voorzitter zal aanspreken. Aan tafel worden stoere verhalen over toertochten uit het verleden, 80 kilometer marsen, wandelvierdaagse van Nijmegen etc. uitgewisseld. Meneer de voorzitter laat zich hierdoor niet van de wijs brengen en zet zijn spaghetti-marathon voort ( wat past er in zo'n afgetraind lijf een hoop eten ). Voordat we de terugreis aanvangen meldt Menno dat hij een beetje rozig is en voor we Maastricht uit zijn ligt hij te knikkebollen. De razende reporter sluit vervolgens ook zijn ogen en laat de dag nog eens de revue passeren ter voorbereiding op het verslag .

Tot slot…
wil ik namens de gehele groep deelnemers Jan en Menno nogmaals bedanken voor de prima organisatie. We kijken terug op een fantastische tocht, die door ieder actief lid prima te rijden was ( zonder de zwaarste hellingen, maar toch voldoende uitdagend voor één ieder ).
Advies voor de twijfelaars: volgend jaar niet twijfelen en gewoon meegaan!
up