Wieler Toer Club De Hellen

Het eerste stuk is zogezegd goed te doen maar wanneer je, na het passeren van de blauwe boom, na 6 kilometer het bos nadert, wordt het alsmaar moeilijker. In het bos zelf begint het echte werk.
Hier is het warm, je hebt veel last van vliegen en loopt het ongeveer 10 kilometer tussen de 9 en 11% omhoog. Voor je gevoel duurt het heel erg lang voordat je het bos uitkomt en bij de parkeerplaats van Chalet Renard aankomt.
Sommige fietsers kiezen er hiervoor om hun bidon te vullen of om even een korte pauze in te lassen. Vanuit de parkeerplaats kijk je tegen de weg aan zoals hij verder omhoog loopt. Het lijkt dan ontzettend stijl maar als je hier daadwerkelijk rijdt, valt dit wel mee.
Vanaf hier veranderd de omgeving en kom je in het maanlandschap. Je kunt hier ook de diepte inkijken en dan zie je waar je vandaan komt. Dat is toch een heel eind.
Het is hier nog maar 6 kilometer naar de top.
Maar die 6 kilometer kan zwaar tegenvallen als je de wind in je nadeel hebt. In ons geval viel dat best mee al kon je er niet vanuit gaan van welke kant de wind kwam.
Vergeleken met het bos is dit een makkelijk stuk, waar je fietsers inhaalt die in het eerste stuk te veel hadden gegeven. Je fietst hier ook nog voorbij de gedenksteen van Tom Simpson die je hoe dan ook een blik gunt. Dan is het nog een paar bochten naar de top die ik dan na anderhalf uur bereik.
Als je dan boven op deze top aankomt, waar blijkt dat je niet de enige bent, voel je jezelf echt heel erg voldaan.

De grootste prestatie van vandaag is het behalen van de top door m’n pa en het behalen van de top door m’n broer die hiervoor nog nooit een berg was op gereden.