|
Door: Henk van Rooij
Foto's: diverse
Maandag, 21 september 2015
Koppelkoers
Op zondag 20 september is weer de jaarlijks terugkerende Koppelkoers van WTC de Hellen verreden. Voor alle duidelijkheid: dit is een wedstrijd waar je als lid van WTC de Hellen door loting gekoppeld wordt aan een ander lid en waar je dan samen een door de organisatie uitgezet parcours gaat rijden. De deelnemers moeten vooraf de gemiddelde snelheid opgeven die ze samen hopen te gaan rijden. De lengte van het parcours is bij de deelnemers niet bekend en het is ook verboden om gebruik te maken van een fietscomputer, hartslagmeter, horloge of een ander apparaat waarmee je de afstand en/of gereden snelheid af kunt lezen. De Koppelkoers is in het leven geroepen om het Hellenrijdersklassement nog spannender te maken. De eerste vijf van de koppelkoers, dus de leden die het dichtst bij het door hen opgegeven gemiddelde zitten, krijgen extra punten voor het Hellenrijdersklassement. Uiteraard de nummer een het meeste aantal punten en de nummers twee t/m vijf naar rangschikking allemaal net iets minder.
Positief weerbeeld
Daags voor de Koppelkoers zag het weer er niet zo geweldig uit en ik vroeg me dan ook af wat het op de dag zelf zou zijn. Toen ik op zondagmorgen naar buiten ging om mijn vissen eten te geven zag ik dat het een stralende dag zou worden met af en toe de zon en weinig wind. En wat ook heel belangrijk is: het zou droog blijven.
Om 8.20 uur ben ik op mijn racefiets gestapt en naar  Eetkaffee Mozes op de Hovel gereden. Uiteraard beginnen we zo'n dag met een lekkere kop koffie. Op een gegeven moment kondigde Raymond de loting aan. De nummers 1 t/m 5 mochten allemaal zelf hun maatje uit de grote hoed toveren. Henk Zoontjens, de nummer een van het Hellenrijdersklassement, mocht als eerste een greep in de hoed doen en haalde daar mijn naam uit. Ik heb daar blijkbaar patent op want ook in het jaar 2012 werd ik gekoppeld aan de toenmalige nummer een en dat was Henk Brussee. Ik heb nog even gespiekt en zag dat toen de Koppelkoers op zondag 16 september is verreden.
 
|
|
Opgeven snelheid
Henk en ik waren het al vrij snel eens over de gemiddelde snelheid die wij zouden gaan rijden. We kwamen uit op 26,8 km/u gemiddeld over het hele parcours. Je moet naar onze mening nooit te hoog opgeven want je weet nooit wat je tegen gaat komen m.b.t. gevaarlijke oversteken, stoplichten en mogelijk een minder geschikte weg om over te rijden met een racefiets. Ook zou de wind wel eens kunnen veranderen van kracht en richting. Klokslag 9.00 uur zijn Henk en ik als eerste aan onze rit begonnen. De volgende koppels vertrokken steeds drie minuten later. Raymond had al wel verklapt dat we drie gelijke rondes zouden gaan rijden. We zouden dus twee maal Eetkaffee Mozes passeren en de laatste ronde daar eindigen. De tijd van de tweede fietser zou bepalend zijn voor de uitslag. Het was een mooi parcours door de buitengebieden van Goirle en Riel en goed van pijlen voorzien door de organisatie. Het was bijna onmogelijk om verkeerd te rijden maar toch was dit enkele leden nog gelukt. Het wegdek varieerde van spiegelglad asfalt tot kinderkoppen. Gelukkig voor ons waren de kinderkoppen in de minderheid want daar worden wij als toerfietser niet vrolijk van. Al vrij snel werden wij ingehaald door andere koppels maar we lieten ons niet gek maken. Onderweg hebben wij gezellig zitten kletsen over van alles en nog wat. Bijvoorbeeld over hoe het is om opa te zijn en over onze ouders en over onze schooltijd. Wat puur toeval was, was dat wij op alle drie van onze rondes op exact de zelfde plaats het zelfde koppel zagen rijden. Dit betekende dus dat we wel regelmatig reden maar of dit te langzaam of te hard was dat zouden we later in de uitslag wel terug kunnen vinden De ervaring leerde ons dat je niet teveel bezig moet zijn met je snelheid want dan komt het zeker niet goed.
Uitslag
Toen de uitslag door Raymond bekend werd gemaakt,  voor de download versie: klik hier , hoorden wij dat Henk en ik op een mooie derde plaats stonden wat betekende dat wij extra punten mochten bijschrijven voor ons Hellenrijdersklassement. Het verschil met de nummer twee in het klassement was 180 punten dus Henk zou zo maar zijn eerste plaats kunnen verspelen door een slechte uitslag van de Koppelkoers maar dat is gelukkig dus niet gebeurd. De grote winnaars van deze Koppelkoers waren Maaike Soenens en Michel Hamilton. Het was voor ons een zeer geslaagde Koppelkoers waar we erg van genoten hebben.
Dank
Ik wil via deze weg Govert, Hans en Raymond heel hartelijk bedanken voor deze zeer goed georganiseerde Koppelkoers
|
