Wieler Toer Club De Hellen

Inlogformulier

Eendaagsen

Door: Marc van Riel
 
Zaterdag, 5 april 2008
 

De eerste echte trainingsrit stond voor de deur, Berg en Dal.

’s-Morgens tussen 7.00 en 7.30 kwamen er 29 personen opdagen voor de eerste trainingsrit van ruim 80 km. Wederom hadden we geluk. Heel de week werd er over slecht weer gesproken en uitgerekend op zaterdag was het prachtig weer. Wel redelijk veel wind maar droog.

Helaas was onze organisator Toon ziek en had Neel een blessure opgelopen, enkele dagen daarvoor. Verder waren er nog enkele personen die de weg goed kenden. Maar deze gingen niet mee omdat ze betrokken waren bij de valpartij in Ochten, twee weken geleden. Het gevolg was dan ook dat er in één groep gereden werd. Dat was bijna funest voor enkele fietsers waaronder ikzelf.

Rond de klok van 9.00 u zaten we allemaal op de fiets. Het vertrekpunt was deze keer wel erg vol met auto’s. Dit had te maken met een wandeltocht die ook vanaf dat punt vertrok. Maar er was nog genoeg plaats over voor onze zeven auto’s.

Het tempo was vanaf het begin al hoog. Rij je achteraan in het peloton van 29 fietsers, dan is het hard rijden om bij te blijven. Dit duurde maar een km of 25. Ik had het toen, voor mijn gevoel, al helemaal gehad. Er zijn nog steeds een aantal mensen die denken dat als je voorin 30 km/uur fietst, dat ze dan achterin ook maar 30 hoeven te rijden. Mooi niet dus.

Toen ik weer bij de groep aansloot, kon ik gelukkig een beetje uitrusten en halfweg de groep blijven hangen. De eerste keer de Zevenheuvelenweg op. Dit ging aardig tot de eerste helling die je goed voelde. Daarvoor schakelde ik toch maar even terug naar het kleinste verzet op ‘t middelste tandwiel.

 

Het was voor mijn gevoel al de tigste helling maar in werkelijkheid was het pas de 2e of 3e. Maar hierna gingen we rechtsaf en kwam er een heerlijke rechte afdaling. Lekker om bij te komen en weer goed voor het zelfvertrouwen. Het bleef lekker droog en het zonnetje kwam er af en toe ook door.We maakten ons klaar om voor de eerste keer de Holleweg te beklimmen. Even een misverstandje omdat een enkeling linksaf omhoog wilde bij Beek en een hoop reden rechtdoor. Ik denk omdat dit vorige jaar nl. ook zo was.
We kwamen toch op het zelfde punt uit om aan de “heerlijke” Holleweg te beginnen. Het klassieke was er overigens uit gehaald doordat de waaltjes vervangen waren door asfalt. Maar voor ons fietsers is dat toch lekker klimmen, althans dat denk ik zo.

Hierna mochten we richting pauze plaats. En ik moet zeggen dat deed me goed. Bakkie koffie, goed stuk gebak. Jammer van de nepslagroom maar toch, het ging er in als pap.

Bidons werden nog eens gevuld, sanitaire stop en weer naar de fietsen voor de 2e helft. Weer de Zevenheuvelenweg op maar nu rechtdoor richting Beek om wederom de Holleweg te beklimmen. Maar nu iedereen hetzelfde. Voor mijn gevoel ging hij deze keer beter dan de eerste keer. Moet toch die pauze geweest zijn. Hierna hadden we nog een flinke helling te gaan. Waarna we in Nijmegen uit kwamen, het gebied van Marius. Vervolgens gingen we linksaf richting Berg en Dal om vervolgens via enkele dorpjes richting auto te gaan.

Al mee al was het een flinke en stevige trainingsrit. Hopelijk hebben we de volgende trainingsrit in Limburg, weer droog weer. Misschien moeten we een keer een worst naar de Klarissen brengen.

up