Wieler Toer Club De Hellen

Inlogformulier

Eendaagsen

Door: Raymond Jansink
 
Zaterdag, 5 april 2008
 

Het is vrijdagavond 4 april 2008; morgen zal de 2e trainingstocht in Limburg worden verreden.

In tegenstelling tot de 1e trainingstocht in Berg en Dal, een week eerder, ziet het er niet goed uit: er wordt slecht weer voorspeld met regenbuien, sneeuw en hagel worden zelfs niet uitgesloten. Tijdens de koffie bij de warme haard rijst bij mij de twijfel: wat zal ik doen; zou de rit misschien worden afgelast; ik heb zaterdagmiddag nog een afspraak staan om 17.00 uur, zou ik dat wel halen?. Ik besluit de coördinator, John van Kollenburg, te bellen.

Ik - "Hoi John, hoeveel mensen hebben zich al afgemeld voor morgen?"
John resoluut - "Niemand, alle 22 personen gaan mee."

De moed zakt me  in de schoenen en ik zie een visioen van een doornatte, verkleumde renner voor me, die al harkend op de flanken van de Keutenberg in een vreselijke sneeuwstorm om zijn moeder roept. Ik – Ik moet eigenlijk uiterlijk om 16.00 uur terug zijn in verband met een afspraak; zou dat wel haalbaar zijn? John -  Dat is geen enkel probleem, we zijn om nooit later dan half vier  terug.

Ik besef dat er geen ontkomen meer aan is en besluit “enthousiast” – Nou tot morgen dan maar... zal dit een heroïsche tocht worden? Het is zaterdagochtend 5 april 2008, 06.00 uur: de wekker maakt een hels kabaal. Ik word ruw uit mijn droom gehaald, welke zich toevalligerwijs af speelt in een warm zonnig oord. Ik besef dat de harde werkelijkheid anders is en verlaat vol weemoed mijn warme bedje: waarom doet een mens dit allemaal? Na de gebruikelijke voorbereidingen begeef ik mij vol goede moed naar de Deel. Het is droog en niet eens zo koud, het zelf vertrouwen neemt toe. Bijna iedereen is aanwezig en ik plaats mijn trouwe maat achter in de bus van John. Na een prettige reis komen we aan in Maastricht, het moment van de waarheid is aangebroken. Nadat iedereen het beslissingsprocess over wat wel of niet aan te trekken, hoeveelheid mee te nemen eten etc. heeft afgesloten (en dat valt bij sommigen niet mee), kunnen we eindelijk vertrekken.

Direkt na het vertrek hebben we het eerste hellinkje (vals plat plus) richting Cadier en Keer. Hendrik de Jonckheere heeft er zin in en fietst gemakelijk weg van de groep. Ik kan nog wel wat hulp gebruiken bij het opwarmen en maak graag gebruik van Hendrik’s diensten, door een stukje “mee te liften” aan zijn zadel. De arme Hendrik heeft het niet door en fietst dat het een lieve lust is “Allee wat een steile klim is dit”. “Slepend wiel, Hendrik” antwoord ik vol medelijden. Ontspannen kom ik boven aan in Cadier en Keer, we slaan rechts af de Einderweg in en pikken hier de ANWB “Mergellandroute op”. Een heerlijke route welke uitstekend bewijzerd is met groene bordjes voor de fietsers en op sommige stukken samenkomt met de autoroute, waar we de bruine borden volgen.
Trainingstocht 2 Limburg 2008_8Het is gelukkig droog en ik begin er weer zin in te krijgen, we rijden met 8 man in een iets snellere groep door (Huib (tweelingbroer van Huub de Bie?), Paul, Will, Piet Kuijten, Dyon, Marius, Hans, John en ondergetekende) en volgen het glooiende parcours, waar je nooit echt rust krijgt. Het is voortdurend draaien en keren in combinatie met klimmen en dalen. Via Eckelrade gaat het naar Gronsveld en Eijsden, op weg naar de eerste serieuze klim van vandaag: de Heiweg vanuit Mesch.
Trainingstocht 2 Limburg 2008_2Onze groep is uitstekend aan elkaar gewaagd en er wordt lekker gereden tussen de beklimmingen in. Vlak voor St. Geertruid dient zich de tweede klim aan: de Bukel. Een pittig dingetje met een uitschieter naar 8%.
We krijgen in snel tempo een aantal klimmetjes te verwerken:
Trainingstocht 2 Limburg 2008_10Via de Duiven straat, Grensheuvel en Wolfsberg arriveren we bij de Loorberg: een klim over 1600 meter met een hoogteverschil van 220 meter.
Nog altijd droog, hoewel we er allemaal uitzien alsof we met een veldrit bezig zijn. Het natte wegdek in combinatie met lokale klei spat lekker op en geeft een “klassiek melange” aan dit ritje. De stemming zit er goed in bij iedereen en we gaan vol goede moed naar de volgende uitdaging: de Camerig. Trainingstocht 2 Limburg 2008_4Dit is een heerlijke klim. Met een lengte van 3600 meter de langste beklimming van vandaag, zeker niet de steilste, maar vooral een leuke uitdaging. Met name het tweede gedeelte (na passeren van Café Buitenlust) is lastig door het voortdurend dalen en stijgen, waardoor je voortdurend tempowisselingen hebt.

 

Alles goed en wel, maar onderhand lust ik wel een bakje koffie, wanneer kwam dat ook al weer John? John: ”We gaan in Wittem koffie drinken, maar ik heb geen benul waar dat ligt”. Met deze bruikbare informatie peddelen we maar weer verder, wensend dat na iedere heuvel het bordje “Welkom in Witttem”verschijnt. Via Vijlen, Mechelen en Partij arriveren we op kilometerstand 58 eindelijk in Wittem waar het vertrouwde café “Den Roden Leeuw” al op ons wacht. De uitbaatster staat al met een stapeltje handdoeken gereed. We zien er niet uit en de modder druipt gewillig in de hoogpolige vloerkleden (op de pas geboende antiek eiken parket vloer). De zwaar beklede stoelen worden dankzij de handdoekjes voor de ondergang behoedt. Onder het genot van een geurende kop koffie en heerlijke vlaai passeren de verschillende onderwerpen de revue. We vernemen voor het eerst dat Marius de Vries als Cabaret kenner door het leven gaat en alle verzamelde werken van Toon Hermans tot en met Jochem Mijer uit zijn hoofd kent. In middels is ook de tweede groep gearriveerd en er onstaat een geamuseerde sfeer in het kroegje, waar ook de overige bezoekers, meest wandelaars, het één en ander van meekrijgen.

Trainingstocht 2 Limburg 2008_6Dan wordt het weer tijd om verder te gaan en nadat er hartelijk afscheid is genomen, verlaat de eerste groep het inmiddels met modder besmeurde café en we begeven ons via de Wittemerweg, een lichte klim met een gemeen stukje op het eind, naar het eerste echte hoogtepunt voor vandaag: de Eyserbosweg. Wat een gemeen ding is dat, een favoriete plek om een splijtende demarrage te plaatsen in menige Amstel Goldrace.

Trainingstocht 2 Limburg 2008_7Via de Fromberg dan maar snel naar de volgende kanjer: de Keutenberg. Trainingstocht 2 Limburg 2008_9Ook deze wordt door iedereen overleefd.

De finale begint te naderen, maar niet nadat we via Ijzeren en Sibbe en Valkenburg arriveren.
Trainingstocht 2 Limburg 2008_5Het is inmiddels gaan regenen als we de Cauberg bedwingen en bij de bushalte hergroeperen. Het is net buiten Valkenburg als we de eerste (en enige) lekke band van vandaag verwerken. John is de gelukkige en terwijl hij het euvel aan het verhelpen is, ervaren Huib, Paul en ik de Limburgse gastvrijheid als we gebruik maken van een bankje onder een afdakje van een pension. Gelukkig kunnen we snel weer verder, want het begint best koud te worden, ondanks het feit dat het inmiddels weer droog is geworden. We gaan op weg naar de laatste echte scherprechter van vandaag; de Bemelerberg/ Krekelberg. Nu is het nog een laatste (gemeen) klimmetje naar Cadier en Keer (deze komt voor in de officiële analen als “Klim Keunestraat/ ’t Rooth).

Trainingstocht 2 Limburg 2008_1De laatste afdaling naar de auto’s volgt en met 100 km op de teller arriveren we bij de auto’s. We zijn koud terug als ook de tweede groep arriveert met 85 geklokte km. Zij hadden besloten een deel over te slaan, nadat het ter hoogte van de Keutenberg begon te regenen.  Al met al kijk ik terug op een geweldige dag, zonder malheur en kon ik na een voorspoedige terugreis om 15.45 uur mijn trouwe maat aan de beugels in de garage hangen. Na een warme douche was ik ruim op tijd voor de vervolg afspraak met dank aan John die mij op kordate wijze over de streep heeft getrokken.

Naschrift:

Wil je nog wat meer weten over de verschillende hellingen in Limburg, kijk dan eens op www.wielrennenmaastricht.nl  (hier staat de hele Mergelland route in Google maps en -earth vermeld).
Veel hoogteprofielen kun je vinden onder www.cyclingcols.com

up