Wieler Toer Club De Hellen

Inlogformulier

Eendaagsen


Door: Marc van Riel
 
Zaterdag, 28 augustus 2005
 

Volgwagen groep C eindigt als bezemwagen!

We staan bij de grote kerk in Diekirch waar precies om 7.00 u. het startschot gelost wordt voor de 27e editie van Diekirch – Valkenswaard. Vanaf de kiosk een prachtig gezicht, al die helmen. Onze wielrenners gaan alle van start tussen 7.20 en 7.30u. Op naar Valkenswaard.  De chauffeurs van de volgwagens gaan direkt daarna terug naar het hotel. Volgauto van groep A en B gaan nog een “bakkie” doen en de volgauto van groep C gaat direkt op weg naar de top van de langste beklimming van de tocht.

We rijden zelf ook de langste klim en deze was zeer mooi. Boven aan gekomen stond onze eerste functie van bezemwagen op ons te wachten. Een van de volgauto’s van een andere club zat vast. De jonge dame had een greppel langs de weg niet gezien waardoor ze met haar rechtervoorwiel in die greppel was gezakt.
Mijn auto achteruit gereden, sleepkabel eruit en trekken maar.
Na een kleine hulp van chauffeuse en Jan was ze uit de greppel. De eerste blije persoon van de dag. Maar goed, wij waren op onze bestemming bovenaan , vlak bij Dasbourg. Met z’n drieën (Jan, Joke en Marc) wachten op de eerste renners van onze club om ze aan te moedigen. Het is mistig maar de zon begint er al door te komen rond de klok van 8.30 u.
Na een klein half uurtje kwamen de eerste renners van groep A boven en al snel de laatste van die groep. Dat ging dus prima. Nadat onze groep C gepasseerd was, hebben we nog even gewacht op groep B maar de tijd begon te dringen dus moesten wij helaas weg bij Dasbourg om op tijd in St Vith te zijn. We hadden graag ook groep B nog aangemoedigd maar deze hadden helaas al veel pech gehad.

In St Vith staan we samen met volgauto A en B te wachten op de renners. Groep A was net gearriveerd en daar was de tweede materiaalpech. Een kapotte spaak. Gelukkig was er reserve materiaal meegegaan wat weer iemand gelukkig maakte.
Groep C kwam binnen welke, net zoals groep A, een heerlijk bekertje soep kregen van Frans en Jose. Altijd lekker zo’n bekertje soep, zeker als je de avond ervoor goed aan het bier gezeten hebt.
Volgauto B en C verlieten samen St Vith om naar de volgende controlepost te rijden.
Bij Lac de Gileppe stonden we heel snel zodat we zelfs groep A nog zagen binnen komen. Deze waren natuurlijk weer snel weg en daarna was het voor ons wachten, wachten en nog eens wachten. Gelukkig op tijd arriveerde groep C en iets daarna groep B. Hier merkte ik voor het eerst dat er wrijving was binnen groep B. Echt jammer want het weer was zo mooi dat dit een kleine vlek op de dag gaf. Toen iedereen weg was moesten wij nog op 1 persoon wachten. Deze belde op een gegeven moment dat hij eraan kwam maar af ging stappen. Zijn rug had het begeven en kon niet meer verder fietsen.  Hier mochten wij voor de 2e keer aantreden als bezemwagen.

 

 

Diekirch-Valkenswaard 2005_5Vervolgens gingen we vanaf Lac de Gileppe richting de volgende controlepost in Riemst. Een prachtige weg vanaf Lac de Gileppe richting Riemst, vooral na Dolhain, voor mij nog een bekende klim, zagen we de renners weer zwoegen om boven te komen. Ook het plaatsje Clermont geeft weer zo’n mooi beeld van die omgeving. Bij de controlepost in Riemst was onze  C ploeg versterkt met renners van de B ploeg. Heel jammer dat er 3 renners van de B ploeg achter hun mensen aan moesten “zwemmen” maar deze lieten wel zien wat doorbijten is en wat karakter tonen is ! Geweldig van die 3 mannen.

Dus wij gingen met de C / B ploeg richting Bree waar de laatste controlepost was voor Valkenswaard. Onderweg hebben we een eenzame fietser nog geholpen met een bandje verwisselen. Met onze pomp de band op 8 bar gezet en wederom een gelukkige man welke zijn tocht kon vervolgen. Ondertussen liep onze trein zeer gesmeerd en waren ze ook zo in Bree.
Niemand zag er echt vermoeid uit terwijl ze er allemaal wel een dikke 200 km op hadden zitten. Knap hoor!
Snel wat eten en drinken en op naar de finish.. Ik heb nog nooit zoveel bananen zien eten als op die dag
De groep werd steeds groter omdat die gesmeerde trein steeds meer renners achter zich aan kregen.

De bezemwagen
Omdat de groep zo groot was geworden besloot ik om de laatste 20 km achter de groep te blijven hangen met mijn alarmlichten aan. Zo wilde ik ze beschermen voor gekken welke met een harde snelheid zo’n groep verkeerd in schatten.
Dit was achteraf maar goed want 10 km voor de finish was er een flinke valpartij.
Recht voor onze ogen zagen we het gebeuren, 1, 2 , 3 ......ik denk zo’n 5 renners gingen tegen de vlakte. Vanuit de auto hoorde ik 1 renner krimperen van de pijn.
Ik ben direkt gestopt en eerste hulp verleent aan de slachtoffers. Gelukkig ben ik al jaren EHBO’er en had ook een grote verbandkoffer bij. Deze kwam snel van pas want 1 slachtoffer had volgens mij een sleutelbeen gebroken. Ik heb in al die EHBO jaren nog nooit iemand zoveel pijn zien hebben. Een ander slachtoffer (s.o.) had zijn elleboog open gehaald met het vallen maar deze was zo verbonden. Het S.O. met het gebroken sleutelbeen ( of misschien een ander bot in de schouder omgeving ) had geen volgwagen achter zich en aangezien ik nog 1 plaatsje vrij had in de auto en op de twinny load heb ik hem meegenomen naar de finish.
Wederom de functie van een bezemwagen!
Het S.O. hebben we bij familieleden afgezet 200 meter voor de finish.
Dit was een triest beeld. Toen maar de auto parkeren en onze renners opzoeken.
Zij waren natuurlijk allemaal al gefinisht en zaten aan een welverdiende pint of iets anders.

Ik moet zeggen, het was mijn 3e keer als volgwagen voor WTC de Hellen maar zeker de mooiste rit van de 3. En voor deze club is het altijd weer een dankbaar stuk werk want na afloop komt iedereen je bedanken. Dat maak je zeker niet overal mee zo’n warm gevoel vanuit een sportclub.
Jongens, en natuurlijk onze dames, allemaal bedankt voor dit gezellige weekend, ik heb enorm genoten van jullie enthousiastheid.

Diekirch – Valkenswaard is iets wat ooit nog op mijn lijstje komt te staan, dat weet ik zeker. Eerst even sparen voor een racefiets , daarna flink trainen en wie weet.......      

up