Artikelen
Honderd Cols revisited
Pagina 7 van 7
ConclusieTerug in Saverne heb ik nagedacht over de verschillen tussen beide versies.De tocht is in de loop der jaren iets langer geworden en ook wel wat zwaarder. Vooral het extra stuk in de Pyreneeën is daarvan de reden. De route kent inmiddels ruim honderd cols en ook nog honderd cotes. Volgens de routebeschrijving is het hoogteverschil ruim 66 km. Daarin wordt echter alleen rekening gehouden met de hoogte van de plaatsen die je passeert en de tussenliggende hoogten voor zover ze op de topografische kaart worden vermeld. Al het heen en weer gehobbel dat tussendoor voorkomt, wordt zo niet gemeten. De GPS track geeft 101 km als hoogteverschil aan. Dat lijkt me weer wat veel maar gelet op de waarden die de Garmin steeds aangaf, denk ik dat ruim 80 km een reële inschatting is. Dat is een heleboel maar de geruststellende gedachte is dat het gewoon meter voor meter komt. Net als bij de eerste rondgang viel het me op dat het niet de bekende toppen zijn die je het meeste pijn doen maar de kleine klimmetjes die zomaar opdoemen of toch iets zwaarder zijn dan vooraf gedacht. Een hele dag op en neer met afwisselend steeds een paar kilometer klimmen en dalen, put meer uit dan paar lange klimmen met pauze op de top en dan lekker afdalen. |
De huidige versie kent nog meer rustige weggetjes dan voorheen. Verbindingstukken over een saaie rechte departementale of zelfs nationale weg komen niet voor. Er is echt gezocht om die te vermijden. Slechts een enkele keer was de weg zo slecht dat ik dacht “moet dat nou?”. Frankrijk, het binnenland althans, is wel verder ontvolkt geraakt. We zijn door veel vrijwel lege dorpjes gereden. Opvallend is dat de kapper het langst blijft zitten. Het was soms moeilijk om aan de koffie te komen en we hebben ook wel eens wat langer moeten doorrijden om een slaapplek te vinden. Anders dan in 1990 fietste ik nu met een triple. Ik kon daarmee iets lichter rijden dan toen. Het praktische voordeel van een triple is echter minder groot dan het lijkt. De ketting loopt maar in een beperkt aantal versnellingen mooi en de voorderailleur is lastig echt goed af te stellen. Dennis reed de laatste week met de nieuwste mechanische Ultegra groep, kon daarmee 34 x 32 schakelen, nog iets kleiner dan ik met de triple. De bagagemogelijkheden zijn sinds 1990 verbeterd. De Ortliebtassen zijn erg handig en absoluut waterdicht. Een rekje op de achteras gemonteerd zit muurvast en is stabiel genoeg om staand te klimmen en met hoge snelheid af te dalen. Ging het nu slechter of beter dan de vorige keer? Ik weet het niet, het ging toen wel sneller, maar ik maakte, denk ik, wel langere dagen, althans met meer netto fietstijd. Ik nam toen vooral de eerste twee weken nauwelijks pauze, nu was er ruim tijd voor koffie, lunch, foto’s maken of zomaar even genieten van de omgeving en ervaringen delen. Alleen heb je met niemand rekening te houden wat soms heel prettig is, kun je nog eens wat harder fietsen, nog een colletje doen of juist niet. Of dat opweegt tegen het plezier van alles delen en vooral veel gezelligheid, weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat er ook een derde keer zal komen, mogelijk al in 2016. |
|
 |
||