Wieler Toer Club De Hellen

Inlogformulier

Artikelen

Eifeltocht 2007


Door: Hendrik Dejonckheere
 
Zaterdag, 15 september 2007
 

Een leuke laatzomerdag in de Eifel

Ik heb helemaal geen zin en de afgelopen dagen had ik de griep, maar ik heb Menno beloofd dat ik de portefeuille zou regelen. En ik moet uiteraard mijn klassement verdedigen tegen de altijd aanwezige Peter. De fietsen in de auto’s en als een zombie geld innen. En ondanks dat we vandaag met vrouwelijke begeleiders in de volgwagen rijden, ben ik er helemaal niet bij. Poepen aan de grens ging ook al niet en alles loopt voor mij een beetje stroef. We stappen op, Jos de Volder stuift voorbij, gevolgd door de ene (Ron) na de andere (Ad en Vera Toepoel) hardrijder. Piet Kuijten sluit de rij van de “hardrijders” dan. Ik mis Wout van den Broek, die altijd rustig begint, zodat de spieren kunnen opwarmen. Eifeltocht 2007_2Gelukkig is Jan van Nunen erbij. Hij begeleidt Marc van Riel, die aan aandacht geen gebrek heeft. Ik rij spoedig achterop. Peter en Hennie Petit hebben het even later ook in de smiezen. Als je door Marjolein op de foto gezet wil worden, moet je niet te ver van voren rijden. De eerste beklimmingen lopen voor geen meter. Tot ik bij een benzinepomp eindelijk van mijn eten van de vorige dag afkom. Eindelijk wakker. De afdalingen en de klim naar Schmidt ligt er fantastisch bij. Het wordt echt genieten. De temperatuur en het zonnetje kleuren het landschap in. Jan houdt stug vol in zijn rol van begeleider.
 

Voor Gemünd, sturen we de “hardrijders” weg, om zelf het eerst bij het gebak te zijn. Dat lukt. Menno had “angerufen” en de gastvrouw heeft zelfs een tafel in de zon gereserveerd.Een Nederlands koppel wordt met vriendelijke beslistheid verzoek ergens anders te gaan zitten. De koffie wordt in kannen gebracht en even later staat iedereen bij het toilet.

Lisette, de vrouw van Marc heeft de dag van haar leven. Marjolein begint stilaan de sporen van het slaaptekort te vertonen. Met Peter bespreken we zijn plannen voor Compostella, die helaas samenvallen met de Italië trip van Piet&Co. Op naar de windmolens, tegen een stevige bries in die tot ieders verbazing verdwijnt als we bijna boven zijn.John van Kollenburg heeft eieren voor zijn geld gekozen en zich wijselijk laten afzakken naar groep 2. Met z’n allen duiken we bij Widow naar beneden. Letterlijk … in het geval van Marc. Onder de bladeren is het plotseling spekglad en Marc kan de sloot niet ontwijken. Zelf had ik niets in de gaten, maar Jan roept onmiddellijk dat er iemand gevallen is. Hij rijdt terug omhoog met knikkende knieën. Ik volg hem en zie dat de politieauto doorrijdt. Dat stelt ons gerust. Marc wordt afgespoeld en onder familiaal toezicht gesteld. ”Niets aan de hand”. Hij wordt weer op de fiets gezet. Als makke schapen rijden we de laatste echte helling op om in een file terecht te komen, veroorzaakt door 700 schapen. Twee herders blijven over de weg gedurende bijna 800m (“daar gaat ons gemiddelde”) voor ons lopen. Iedereen begint daarna verwoed de stront aan het gras af te vegen, om het niet rond de oren te krijgen. 700 schapen dat zijn heel véél keutels!!!.

Zoals steeds is de afdaling terug naar Kornelimunster een versnapering. Het nieuws dat de nieuwe fiets van Vera Toepoel (“hij rijdt zo zenuwachtig”) er toe leidde dat Bas met zijn nieuwe fiets nauwelijks het tempo kon volgen in groep 1, kon ik moeilijk geloven. Het echte toetje voor mij moest nog komen. Jan had zich s‘ochtends in de auto erover verwonderd dat we nog nooit het plaatsje hadden bezocht. In overleg met Marc, “die zijn vrouw heeft meegenomen om daardoor nooit te laat thuis te komen”, en Jan besluiten we tot een toeristisch extraatje. “Weizen” op de middeleeuwse markt, bij het Benedictijner klooster. Marjolein is ondertussen ook weer helemaal wakker om een en ander vast te leggen. Volgens mij een recept dat voor herhaling vatbaar is.

up
StartVorige12VolgendeEinde