 Het landschap wordt weer heuvelachtiger en de bergen komen in zicht. Na een korte rit stop ik bij de refugio in de mooie stad Astorga. Het voormalige bisschoppelijke paleis is van de bekende architect Gaudi. Na Astorga volgt de af en toe steile klim (12%) naar het Cruz de Ferro op een pashoogte van 1500 meter. Zoals bijna elke pelgrim werp ik een steen op een steenhoop waarop een eenvoudig ijzeren kruis op een houten staak is geplaatst. Hierdoor valt er symbolisch een last van je schouders en is er voor de pelgrim de hoop om Santiago te bereiken. In zijn eenvoud een indrukwekkend eeuwenoud monument op een markant punt van de route. Ik neem de refugio in Villafranca del Bierzo. Een nieuwe refugio met vanaf het balkon een mooi uitzicht op het oude stadje.
Hierna volgt de 30 km lange klim met stukken van 10% naar de top van de Alto de Poio (1335 mtr.). Na de afdaling bereik ik de provincie Galicië. Het landschap verschilt sterk van de dorre hoogvlakten van enkele dagen geleden. Het is overal groen met bossen en weilanden. Ik stop in Sarria. In de refugio is geen plaats. De beheerder verwijst mij naar een kamer in de naastgelegen Bar Lopez. Zeer eenvoudig maar goed genoeg. Het is geen wonder dat het landschap hier groen is want het is bewolkt en het regent licht 's morgens bij het vertrek. Het klimt gestaag tot een hoogte van 756 meter. Na enig zoeken vind ik de kleine mooie camping in Arzúa. Mijn tentje staat in de schaduw onder een afdak van wijnranken.
Santiago de Compostela
 Na een koude nacht vertrek ik voor het laatste deel van de route. Rond het middaguur kom ik aan bij de kathedraal in Santiago de Compostela. De stad is zeer druk en toeristisch. Omdat ik de komende dagen tijd genoeg heb om de stad te bezichtigen vertrek ik weer snel naar de camping buiten de stad op de Monte del Gozo. Bij aankomst blijkt deze nog gesloten. Hier is ook een groot gebouwencomplex voor overnachtingen, gebouwd bij het bezoek van de paus in 1993. Enkele gebouwen zijn beschikbaar als refugio en jeugdherberg. De eerste dag neem ik de refugio en daarna de jeugdherberg omdat je maar een nacht mag blijven in een refugio. Je moet elke dag vertrekken en elke middag opnieuw aanmelden. Ik parkeer mijn fiets veilig in een afgesloten bergruimte op het complex. Vanaf hier is er een busdienst naar het centrum van de stad. De volgende twee dagen bezichtig ik de kathedraal en de stad, haal de Compostelana en bezoek de speciale pelgrimsmis.
De Cantabricaroute is een route van Santiago de Compostela naar Pamplona en is bedoeld als alternatief voor degene die ook de terugweg per fiets willen afleggen. Het is een prachtige route door Noord Spanje en het Cantabrisch gebergte. De route loopt overwegend over rustige kleine wegen met weinig verkeer en andere fietsers zijn een zeldzaamheid. Stille dorpjes zonder toeristen wisselen af met ruige bergstreken. Steile hellingen en prachtige stuwmeren in een fascinerend berglandschap. De hoogste bergpassen op de route zijn de Alto Acebo (1175 mtr.), de Puerto Cerredo (1359 mtr.) en het bergdorp Triollo (1410 mtr.) . Er zijn bijna geen campings onderweg maar in bijna elk stadje is wel een eenvoudig pension, hotel of herberg. Ik leg deze prachtige maar pittige route af in een rustig tempo met dagafstanden van ongeveer 75 km omdat ik voorlig op het tijdschema.
Drie dagen voor de terugreisdatum ben ik op de camping in Logroño, het vertrekpunt van de fietsbus. Ik heb tijd genoeg om deze mooie stad te bezichtigen. De bus vertrekt om 21.30 uur. De fiets is opgeborgen in de aanhanger. 's Nachts worden de stoelen in de bus veranderd in bedden. Iedereen krijgt een deken. Het is een goede manier van reizen maar van echt slapen komt weinig door de onwennigheid en het geluid van de rijdende bus. Na een voorspoedige busreis van ongeveer 18 uren kom ik aan in Breda. Het laatste stukje leg ik af met de fiets en om 17.00 uur ben ik weer veilig thuis.
De afgelegde afstand naar Santiago de Compostela is 2345 km en de totale afgelegde afstand is 3090 km.
|
Ontmoetingen & gebeurtenissen
Bij het schrijven van dit verslag gaan mijn gedachten terug naar enkele van de vele bijzondere gebeurtenissen en ontmoetingen op deze pelgrimstocht zoals onder andere:
|
 |
- Het halen van de eerste stempel bij Br. Samuël in het Trappistenklooster zonder te weten dat hij toen reeds ongeneeslijk ziek was en dat hij daarvan niets heeft laten merken.
|
|
- De verbazing van de pastor van onze parochie in Riel toen ik daar de tweede stempel ging halen, dit was namelijk nog nooit eerder gevraagd.
|
|
|
|
- De andere Nederlandse fietsers, waarvan sommigen het zeer zwaar hadden meestal door teveel gewicht aan bagage of te weinig voorbereiding en hun twijfel of ze het zullen halen.Het oververmoeide ongetrainde echtpaar uit Drunen die hun zware wandelschoenen aan hadden en die toch nog konden lachen toen ik vroeg of ze altijd met hun fiets gingen wandelen. Ze wilden in Tours de trein naar huis nemen.
- Het echtpaar uit Berkhout met hun fietsaanhanger die ik onderweg drie keer heb ontmoet.
- De ontmoeting met een gepensioneerde lerares uit Leuven bij de Chapelle St.Jacques in Vendôme. We dronken samen koffie op een terras. Ze was zwaar bepakt, had al twee lekke banden gehad en zag het niet meer zitten. Ze twijfelde of ze na Tours nog verder zou gaan.
- De verbazing van de bejaarde Engelsman op de camping in St.Georges-les-Baillargeaux dat alles op de fiets kon worden opgeborgen.
- De ontvangst met een blikje bier, op een bankje in de schaduw in de prachtige tuin, door Madame Brihaud bij de chambre d'hôte in Valence. Bij het prima ontbijt was er zelfs een zacht gekookt eitje.
- De vele muggenbeten bij het inpakken op de verlaten boscamping in Pissos.
- De behulpzaamheid van de beheerder van de refugio in Sorde l'Abbaye. Hij nam mij mee in zijn auto om te gaan winkelen in een naburig stadje zodat ik 's avonds zelf een maaltijd kon bereiden en zijn dankbaarheid na mijn vrijwillige bijdrage voor de overnachting waarna ik voor de eieren niets hoefde te betalen.
- Het bord soep die mij werd aangeboden door mijn Nederlandse buurvrouw op de camping in St.Jean-Pied-de-Port.
- De ontmoeting met de Duitse fietser op de Alto Ibañeta. Hij gaf mij een compliment. Hij was mij in de beklimming voorbij gereden maar ik haalde hem in nog voor de top.
- Het leuke Braziliaanse meisje die mij vanaf het centrum van de stad begeleidde en de weg wees naar de refugio in Puente la Reina.
- Het snurken op de slaapzalen in de refugio's.
- Het gezellige avondeten met de medepelgrims uit Schotland, België. Frankrijk, Spanje, Frankrijk, Uruguay en Nederland in de refugio in Rabé-de-Los-Calzadas.
- De ontmoetingen met Wouter, een fietser uit Antwerpen. We overnachtten bij toeval drie opeenvolgende dagen op dezelfde plaats.
- De vele blaren en pleisters op de zere voeten en de pijnlijke ledematen van de wandelende pelgrims en ondanks dat toch hun doorzettingsvermogen om de tocht te volbrengen.
- Het late openingsuur van de restaurants in Spanje. Het was meestal pas mogelijk om te eten na 21.30 uur.
- Het gezellige kleine verjaardagsfeest van een wandelaar 's avonds in de refugio in Mansilla de Las Mulas. Er werd gezongen en gedanst en er werd een drankje en hapje geserveerd.
- De ontmoetingen onderweg met een groep Belgische toerfietsers uit Brasschaat. Ze trakteerden mij op een blikje cola in Les Landes en ik heb ze mijn overschot aan wijn gegeven tijdens het avondeten op het stadsplein in Villafranca del Bierzo. Ze werden begeleid door een camper.
- Het gevoel van voldoening bij de aankomst in Santiago de Compostela.
- Het droevige bericht dat Br. Samuël twee dagen voor mijn aankomst in Santiago was overleden. Het verzorgen van de stempel in mijn pelgrimspas is een van de laatste dingen die hij in zijn godsvruchtige leven heeft kunnen doen.
- Het in ontvangst nemen van de Compostelana, het officiële document dat men als pelgrim de stad op eigen kracht heeft bereikt.
- Het bijwonen van de pelgrimsmis en de teleurstelling dat daarbij het grote wierookvat, dat heen en weer wordt gezwaaid in de hoofdbeuk van de kerk, niet werd gebruikt.
- De tevredenheid over het voltooien van de tocht zonder problemen met de gezondheid en zonder stukken aan de fiets.
Tot slot...
Ik kan terugzien op een mooie fietstocht door verschillende landstreken met een steeds wisselend landschap waarbij je in aanraking komt met steeds andere gewoonten en gebruiken. Ook de ontmoetingen met de andere pelgrims en plaatselijke bewoners waren heel bijzonder en interessant. Iedereen die deze tocht zal maken zal dit op een eigen wijze ervaren.
Dit maakt het zo apart en bijzonder als je onderweg bent op "De weg naar Santiago de Compostela", "Le chemin de St.Jacques" of de "Camino de Santiago".
|
