Wieler Toer Club De Hellen

Inlogformulier

Artikelen

Goirle 205

Door: Toon Verdaasdonk
 
Zaterdag, 9 augustus 20008
 

"Soms zit het mee, soms zit het tegen…. maar nu zat het echt allemaal mee"

’s Ochtends om 08:00u stonden 36 kleppers klaar om de 6e Goirle 200 te verrijden. Het werd ook een dag om een nieuw fenomeen uit te testen: de vastgestelde groepsindeling. Want natuurlijk rijden we (vanwege de veiligheid) met zoveel mensen niet in 1 groep. De organisatie was zo vrij geweest om de groepen van tevoren alvast in te delen. Een gewaagde onderneming, maar het pakte gedurende de dag erg goed uit.
Het hoe en waarom van dit experiment:

In de eerste groep zaten de “28”-rijders en in de tweede groep dus de echte kleppers. Waarom deze indeling?. In de loop der jaren hebben we wel geleerd, dat de “langzaamste” fietser het tempo bepaalt. Als we daar de snelle jongens / dames bijplaatsen betekent dit meestal de hele dag roepen en bellen. Remmen en optrekken. Niet omdat de hardrijders bewust te snel gaan rijden, maar ongemerkt gaat het tempo in een dergelijke gemengde groep steeds weer omhoog. Bovendien betekent dit constante remmen en optrekken vaak dat zelfs de gemiddelde snelheid over de dag lager ligt dan wanneer er constanter wordt gereden. Dit remmen en optrekken kost namelijk erg veel kracht, wat m.n. de wat mindere rijder in de loop van de dag kan opbreken, waardoor het tempo nog verder naar beneden moet worden bijgesteld.

Ik denk dat we kunnen zeggen dat het experiment zeker geslaagd kan worden genoemd. Er is niet gebeld, er is niet geroepen. Het tempo lag constant tussen 28 en 30 km, waarbij me opviel dat het tempo meestal net boven de 29 lag. Er werd dus vrij constant gefietst en er is werkelijk niemand in de problemen gekomen (volgens mij voor de eerste keer). Bovendien heb ik de indruk dat dit ook voor de zogenaamde “hardrijders” een stuk prettiger is geweest. Zij hoefden in ieder geval niet steeds om te kijken en te luisteren naar het geroep en gebel van de collega fietsers.

Daarnaast boften we natuurlijk ook ontzettend wat het weer betreft. De afgelopen dagen was het weer erg regenachtig geweest, maar de vooruitzichten voor deze zaterdag waren redelijk tot goed. Het werd dus goed.

 

Onze vaste pauzeadressen hadden hun zaakjes weer prima voor elkaar. De dames van het voetveer Arkel-Spijk ontvingen ons (na 80km) zelfs in een speciale tent waar alles al keurig stond opgesteld. Er was gezorgd voor thee en appelcitroen voor onze Neel en er was volop koffie / thee andere vlaai voor de overige fietsers. Bij de tweede pauze (na 150 km)(café ’t Snoekske) vielen we onaangekondigd binnen, maar de uitbater had zeer snel in de gaten dat we kwamen voor cola, cola en nog eens cola. Enkele fietsers werkten daar nog maar eens een appelpunt met slagroom bij naar binnen ter voorkoming van de hongerklop.


Bij vertrek vanaf de tweede pauze boden enkele sterken uit groep 2 aan om groep 1 een tijdje uit de wind te houden, omdat we nog een zwaar stuk voor de boeg hadden en de wind behoorlijk was aangewakkerd. Hoewel dit aanbod zeker werd gewaardeerd beviel het rijden in de groepen zo goed, dat het aanbod vriendelijk werd afgeslagen. Na een fietstijd van iets meer dan 7 uur arriveerden we dus ruim op tijd weer in Goirle, zonder lekke banden en (bijna) zonder valpartijen. Met speciale dank aan Neel en Huub voor het navigeren gedurende de tocht.

Zoals inmiddels traditie wordt Goirle 200 afgesloten met een barbecue. Dit jaar werd voor het eerst de mogelijkheid geboden om de partner mee te nemen. Daar had een behoorlijke groep leden dankbaar gebruik van gemaakt. Vanaf 18:00u werden de deelnemers verwacht in de tuin van Tineke en Peter Zoontjes.
Ook dat werd een geweldig succesvolle avond. Niet in de laatste plaats omdat de weergoden ons weer goed gezind waren, maar zeker ook dankzij de schitterende locatie, welke door Peter en de dames (Tineke, Corrie, Toos en Carla) weer erg sfeervol was ingericht. (Jammer dat de organisatie was vergeten te zorgen voor een appelflap bij de koffie, maar dat gaan we volgend jaar zeker rechtzetten). Daarnaast was de gehele barbecue (verzorgd door onze fietsende slager Henk Strijbosch) van prima kwaliteit en werd er gretig op aangevallen. Fijn ook om te constateren, dat ook enkele niet-fietsende leden de weg naar de barbecue hadden gevonden. Het is en blijft toch “het clubuitstapje” voor alle leden.

Ik wil dan ook van de gelegenheid gebruik maken om alle deelnemers, gastheren, gastvrouwen en slagers hartelijk te danken voor het slagen van deze schitterende Goirle 200.

up