Door: Gerrit Kobes
Foto's: Klik hier
Zaterdag, 4 augustus 2007
 Als Neel je vraagt om weer mee te gaan met deze tocht dan kun je dit natuurlijk niet weigeren! Het kwam mij trouwens ook goed uit: ik had de fiets net keurig gepoetst en verder niks meer om handen. Dus zei ik ja tegen mijn oud-buurman.
Het vertrek was gepland om 08.00 uur vanuit Den Deel en dat betekende toch wel dat de wekker om 07.00 uur gezet moest worden, hetgeen voor een nachtgraver zoals ik behoorlijk vroeg is. Maar… om even voor achten was ik er, gewapend met drie reuze krentenbollen, flesje water, pen en papier en het fototoestel. Het was prachtig mooi zomerweer.
De Tourdirecteur/penningmeester was al volop aan het werk met de deelnemerslijst, waarop totaal 28 personen vermeld stonden. Van de vier vrouwelijke leden van de club waren er toch maar mooi drie aanwezig en dat verdient een compliment.
Zeven minuten over acht werd het startsein gegeven en de eerste groep van 14 renners vertrok, al vrij snel gevolgd door de tweede groep.
 Ik had het voorrecht om als assistent-ploegleider/navigator/fotograaf bij de ploegleider Peter Zoontjes in de volgauto te mogen zitten en dat is een hele eer, die niet aan een ieder gegund is!!
Zijn vakmanschap is werkelijk subliem en onder ons gezegd en gezwegen, dit is ook al op landelijk niveau bekend. Hij werd zeker 2 keer door een grote bank gebeld en voor zover ik het kon volgen ging het niet over zijn aandelenpakket. Wordt vervolgd.
Zijn kennis van zaken bracht ons eerst naar de Volmolen, naar zijn huis, waar hij op een geweldig lekker kopje koffie trakteerde, die hij nota bene zelf gezet had. Ik heb eerlijk gezeg nog nimmer zo’n heerlijke koffie gedronken. Wij hadden tijd, konden de ploeg in het eerste gedeelte toch niet volgen, dus maakte Peter nog een tweede kopje. In Heusden zouden wij de stand van zaken weer gaan opnemen.
Het mooie weer was waarschijnlijk een reden voor de ploeg om het tempo behoorlijk hoog te houden, want in Heusden was geen ploeg te bekennen!! Telefonische navraag bij Neel leerde ons dat zij Heusden al lang gepasseerd waren.!! Snel de achtervolging ingezet, de Maas overgestoken en aan den overkant bij Wijk en Aalburg vonden wij uiteindelijk de dijk die ons naar Veen, Andel en Woudrichem bracht. Geen spoor van de ploeg te zien.
Ook bij Woudrichem ging het weer mis, het leek net of de brug er niet meer was! Dan maar rechtstreeks naar het eerste rustpunt werd het motto. Maar ook dit viel niet mee. Bij Hoog Blokland zagen wij iets niet of er stond iets niet goed in de routebeschrijving, hoe het ook zij, het rustpunt werd ons niet gegund. Op de vraag van de Tourdirecteur, die inmiddels met de ploeg het rustpunt wel had bereikt, waar wij bleven, konden wij mededelen dat het nog slechts enkele minuutjes zou duren……
Wij hebben de voetveer bij Arkel bereikt, waar wij als laatste binnen kwamen en als eerste het overheerlijke gebak konden verorberen.
|
|
 Het was wel opvallend dat deze stop in verhouding van lange duur was. Dit kwam omdat onze penningmeester de consumpties één voor één bij de uitbaatster ging afrekenen. Of dit iets te maken heeft met de uitbaatster of met het rustieke plekje aan de mooie Linge, is niet bekend.
Hoe het ook moge zijn, het is en het blijft daar altijd even aangenaam, daar bij het voetveer naar Arkel.
Om goed 12 uur vertrok de ploeg richting Leerdam en ongeveer een half uur later – het was in de buurt van Gellicum – kregen wij te maken met materiaalpech. Piet Robben z’n achterwiel vertoonde vreemde kuren en de deskundigen onder ons hadden het al snel door: dit is werk voor de fietsenmaker. Het is weer eens bewezen: je kunt eigenlijk niet zonder volgauto! Piet en z’n fiets namen plaats in de auto en wij naar de firma van Voorden in Beesd. Deze bestudeerde het achterwiel van Piet, gaf een haarscherpe analyse, maar was niet in staat het probleem op te lossen. Hij gaf ons de raad om naar Rhenoy (neen, dit is geen Frankrijk!) te rijden en ons te melden bij de fietsspeciaalzaak Camiel van de Bergh. Zo gezegd zo gedaan. Het was aanvankelijk voor Camiel niet moeilijk om het probleem op te lossen. Al pratende bleek, dat Camiel Goirle wel kende. Hans Rings is uiteraard een collega van hem, waar hij nog veel contact mee heeft, Gerben de Knegt is zijn fietsmaat en ook met een oud-collega van Piet Robben had hij in het verleden veel gefietst. Op zo’n moment is de wereld toch wel erg klein. Omdat Piet behoorlijk begon af te koelen stelde Camiel voor om de reparatie een ander keer uit te voeren. Hij gaf gratis een vervangend achterwiel mee met de mededeling dat dit wel via Rings bij hem terug zou komen. Kosten: nul komma nul euro!! Dit is nog eens service, geweldig Camiel!!!
Omdat gebleken is dat een ploegachtervolging niet bepaald onze sterke kant is, besloten wij unaniem om direct door te rijden naar de tweede stop van deze dag, café het Snoekske onder Waalwijk. Het was overigens ook al ver over de klok van twee geweest.
Toen enkele ogenblikken later de ploeg arriveerde viel het meteen op dat er weer volop praatjes werden verkocht. Zonnesteek? Zin in de BBQ?? Wie zal het zeggen! De penningmeester had volgens ons wel een beetje last van de zon want hij bestelde zomaar een tweede rondje!! Toemaar zeg, alsof het niks kost!!
Zoals een goed ploegleider betaamt hebben wij de ploeg nog eventjes gevolgd. Wij zagen al spoedig dat alles koek en ei was en het geheel onder controle was. Na wat actiefoto’s te hebben geschoten kozen wij bij Helvoirt de snelste weg naar huis.
 Met een tevreden en voldaan gevoel schoof ik zo rond half zeven aan bij de 25 mannen en 3 vrouwen, die deze zware maar mooie tocht hadden volbracht.
De BBQ in de tuin van de ploegleider ging er dan ook in als banaan.
Als dank voor de gastvrijheid overhandigde Corrie een kadobon aan Peter en Tinneke Zoontjes, waarna de derde vleesschotel soldaat werd gemaakt.
Het is – zelfs voor een niet-fietser – een geweldige mooie dag geweest.
|
