Wieler Toer Club De Hellen

Inlogformulier

Artikelen

Boogie's Extreme

Door: John van Kollenburg
 
Zaterdag, 11 september 2010

john1Eindelijk was het dan zover. Op zaterdag 11 september, heel vroeg in de ochtend (4.45 uur), stonden we bij "de Deel" om te vertrekken naar Valkenburg.

Na een goede reis begon bij mij toch wel enige twijfel te komen. Heb ik er goed aan gedaan om toch mee te gaan???? In mijn geval was mijn voorbereiding op deze monsterrit zeer slecht. Vier weken rust in verband met mijn knieproblemen. En in de laatste vier weken heb ik niet meer dan 400 km gefietst. Ik had al een week geleden besloten dat ik de 160 km zou gaan rijden. Achteraf een zeer goede keuze.

Na een rustige start ben ik samen met Henk en Marcel doorgereden tot het 60 km punt. Daar splitsten onze wegen. Henk en Marcel volgden het 225 parcours en gingen linksaf. Ik sloeg rechtsaf en ben alleen verder gegaan. Al snel had ik twee medefietsers gevonden die redelijk aan mij gewaagd waren. Samen zijn we dan ook naar de finish gereden.john2

De tocht gaat door zeer mooie stukken van België en Nederland. De beklimmingen gingen, gezien mijn slechte voorbereiding en mijn extra vakantiekilo’s, zeker niet slecht. Rustig in mijn eigen tempo klom ik ze stuk voor stuk naar boven. Ik wist al dat het einde gelijk zou zijn aan de "Amstel Gold Race", dus moest ik nog wel wat reserve houden. Anders zou ik tekort komen op het einde.

Eigenlijk ging het zeer gemakkelijk. Niet snel, maar ik kwam overal redelijk makkelijk boven. Tot ik bij de Kruisberg kwam. Op ongeveer de helft van de beklimming kwam de kramp in mijn rechter bovenbeen ineens op. En daarom moest Johnny van de fiets. Even een minuut of twee rekken en strekken. Daarna ben ik weer op mijn fiets gestapt, om de beklimming te vervolgen. Ondanks het feit dat sommigen van onze club vinden dat hij dan niet telt. Het maakt mij niet uit, want die heb ik al vaker gereden. Boven stonden mijn nieuwe fietsvrienden netjes op mij te wachten en verder gingen we naar het einde.

 

 

john5Op de Keutenberg en alle andere heuveltjes fietste ik elke keer tegen de kramp aan. Door rustig door te blijven trappen kon ik de kramp wegtrappen.

Eenmaal op de Cauberg schrok ik me rot. Daar zat ineens Jan Wellens. Ik dacht nog: die heeft hard gereden. Achteraf bleek dat ook zo te zijn. Hij was al meer dan één uur binnen en had ook de 160 km gereden.

Achteraf vond ik het een zeer mooie en goed verzorgde tocht die ik zeker nog wel een keer wil gaan rijden. Na een zeer vermoeiende dag konen we lekker even uitrusten in de auto. Eenmaal thuis op de bank ben ik vroeg in slaap gevallen.

Opmerking: We hebben nu de 160 en de 230 KM op GPS dus als er mensen zijn die hem willen gaan rijden, mail me maar dan stuur ik het bestand door. 
john3john4


 

Klik hier om terug te gaan naar andere verslagen.

up